ΚΕΙΜΕΝΟ – ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΕΡΙ ΑΦΩΝΙΑΣ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Ο Πολιτικός Άρχοντας είναι ταγμένος από το Θεό, να φροντίζει για το καλό των πολιτών του και για την περιφρούρηση τους από τo κακό, οπλισμένος μάλιστα προς τούτο με «Μάχαιραν (=δικαστική και εκτελεστική Εξουσία). Συνεπώς, ο πολιτικός Άρχοντας είναι ο μόνος εκπρόσωπος του Θεού επί της γης, όχι μόνον για το καλό των πολιτών, αλλά και για την πάταξη του κακού, μέχρι και τον θάνατον ακόμη. (Ρωμ, 13,1-7).

Κατόπιν τούτου Ερωτάται: Με πιό δικαίωμα και γιατί, οι Ταγοί και το Ιερατείο της Εκκλησίας Εκείνου, αλλά και οι πιστοί, θα ορθώσουν ανάστημα και θα εναντιωθούν κατά του άνωθεν τεταγμένου Πολιτικού Άρχοντα και τις ανώτερες Εξουσίες του; Θα αντισταθούν, δηλαδή, στην ρητή και κατηγορηματική αυτή Εντολή του Ζώντος Θεού; Άρα, στην ανταρσία αυτή που καλεί, ο επιπόλαιος, ως φαίνεται, και εκτός Ορθοδόξου θεολογίας Επισκόπου Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, το Ιερατείο της  Επαρχίας του και τους πιστούς της Χώρας εναντίον του Άρχοντα, ουσιαστικά στρέφεται ευθέως κατά του θελήματος του Θεού, γεγονός που σημαίνει, ότι η παράτολμη αυτή κίνηση του απέχει παρασάγγας από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και τη Θεολογία της Αγάπης, και ανάγεται στην ξενόφερτη επαναστατική θεολογία του Δυτικού Χριστιανισμού, απόβλητης βεβαίως από την Ορθοδοξία - Όρθοπραξία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και είναι απόβλητη η επαναστατική αυτή θεολογία από την Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι:

1/ Εισάγει νέες αρχές και τρόπους θεώρησης της Θεόσδοτης Κρατικής Εξουσίας, και τη λήψη απαράδεκτων θέσεων και διαθέσεων από τους Ταγούς της Εκκλησίας, το Ιερατείον, και τους πιστούς έναντι των Κοινωνικών προβλημάτων.

2/ Προσβάλλει βάναυσα τον θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και την ουράνια διδασκαλία Του με το να καλούνται, Ιερατείο και πιστοί, να εγκαταλείψουν την ειρηνική τους σχέση με τον Άρχοντα και την δράση τους γενικώς εντός του κόσμου, και να στραφούν εναντίον του σε επαναστατικές ενέργειες και μεθόδους, και τούτο ακριβώς είναι εκείνο που προσβάλλει βάναυσα τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και την Διδασκαλία Του. γιατί Εκείνος «Λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δε τω κρίνοντι δικαίως, και όταν του ζητούσαν να φύγει, έφευγε χωρίς καμιάν απολύτως αντίδραση» (Α' Πέτρ. 2,22-23 - Ματθ. 8,34 - Μάρκ. 5,17- Λουκ. 8,37 ),

3/ Είναι επίσης απόβλητη η επαναστατική θεολογία, γιατί συνοδεύει την «θεολογία του θανάτου του Θεού». Δηλαδή, ο Θεός που πιστεύω απουσιάζει, γιατί δεν μπορεί να με βοηθήσει και αφού ο Θεός είναι απών επιχειρείται, από την επαναστατική θεολογία, να αναστήσει τον νεκρό ή ανίσχυρο θεό με την ανάληψη δυναμικών δραστηριοτήτων κατά του Άρχοντα από το Ιερατείο και τους Χριστιανούς.

Τέτοιες όμως αντιλήψεις και πρακτικές περί του «Ζώντος Θεού» και του τρόπου βίωσης της παρουσίας Του εντός του κόσμου δεν έχουν ουδεμίαν απολύτως στήριξη από την Ορθόδοξη Γραφοκανονική Παράδοση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και ο εν πολλοίς απρόσεκτος σε Δογματικά, Κανονικά και Εκκλησιολογική θέματα Επίσκοπος Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, με τα όσα εκτός της Χριστιανικής διδασκαλίας διδάσκει και προτρέπει, «γυμνή τη κεφαλή», (ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ 1/6/2011), καλώντας σε ανταρσία κλήρο και λαό, κινείται εκτός Γραφής και Ορθοδόξου Κανονικής Έκκλησιολογίας και Ιεράς Παραδόσεως, και ουσιαστικά αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού, διό και καταγγέλλεται ως ΥΠΟΠΤΟΣ ελλειμματικού ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ. Εκκλησιαστικό παράπτωμα που απάδει σε Ορθόδοξο Επίσκοπο, και τον θέτει εκτός Εκκλησίας του θεανθρώπου Σωτήρος μας Ιησού Χριστού.

Αλλά και όλοι εκείνοι που θα αποτολμήσουν να κατέβουν στους δρόμους και να κουνήσουν το δάκτυλό τους στον Άρχοντα - Κράτος, για να προστατέψουν δήθεν τον Θεό, εκείνο που θα κατορθώσουν μόνον είναι, να εναντιωθούν στην Διαταγή του Θεού, και προσέτι να παρουσιάσουν ένα Θεό ανήμπορα και κακομοίρη, (τον δικό τους βέβαια Θεό), και να αποδείξουν έτσι περίτρανα, ότι δεν ανήκουν στον Άγιο Χώρο της Ορθόδοξης Γραφοκανονικής Παράδοσης, ότι δηλαδή είναι έξω και παρασάγγας πέρα της Μάνδρας της «Μιάς Αγίας. Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» της Εκκλησίας Εκείνου «ην περιεποιήσατο δια του αίματος του ιδίου». (Πρξ. 20,28 ).

Οι Ταγοί, το Ιερατείον και οι πιστοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας μόνον σε μια περίπτωση θα ορθώσουν υποχρεωτικά ανάστημα και θα κουνήσουν το δάκτυλο τους στον Άρχοντα, όταν τους πειράξει την Πίστη τους στον Τριαδικό Θεό. Όταν δηλαδή ο Άρχοντας θα υπερβεί την δοσμένη από το Θεό εξουσία του, και θα ασχοληθεί «με τα Θεία». Στην περίπτωση αυτή υποχρεούνται να εναντιωθούν στον Αρχοντα και με στεντόρεια φωνή να του βροντοφωνάξουν κατάμουτρα, «πειθαρχείν δει θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πρξ. 5,29). Αλλά μέχρι τότε οφείλουν, είναι υποχρεωμένοι, να υποτάσσονται στον υπό του Θεού τεταγμένον Άρχοντα και τις Υπηρεσίες του.

Και εν προκειμένω, το άρθρο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ στην ημερήσια εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 5 Ιουνίου 2011». εμπεριστατωμένο από Γραφοπατερικές τοποθετήσεις είναι το «όπερ έδει δείξαι» για το Ιερατείο και τον πιστό λαό στην δύσκολη και αλλοπρόσαλλη εποχή και τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η ένδοξη και Ορθόδοξη Χώρα μας.

ΑΣΤΟΧΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

Ο Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, γνωστός για τις άστοχες και άκαιρες επισημάνσείς του , ξαναμίλησε μέσω του Περιοδικού “Φθιωτική Εκκλησιαστική Φωνή Μάρτιος – Απρίλιος 2011 Αρ. Φύλλου 74” και είπε πάλι τα δικά του.

Δεκαπέντε (15) χρόνια επίσκοπος, και τώρα ανακάλυψε, ότι τα πράγματα στην Εκκλησία μας δεν πάνε καλά. Και τα λέει αυτά, ο άμοιρος, όχι ότι ενδιαφέρεται για την Εκκλησία του Χριστού, για την οποίαν έχυσε το Πανάχραντο Αίμα Του, οχι βέβαια, αλλά γιατί αν θα συμβεί ο χωρισμός, τον οποίον αυτός και οι όμοιοί του Δεσποτάδες, χρόνια τώρα με την απαράδεκτη συμπεριφορά τους, απεργαζόταν χωρίς να το καταλαβαίνουν, θα χάσουν τις ανέσεις που τους δίνει πλουσιοπάροχα η Πολιτεία, δηλαδή του εν ενεργεία Υπουργού εφ’ όρου ζωής, και έτσι τώρα ομνύεται ο κ. Νικόλαος προς πάντας, «θεούς και δαίμονες» γιατί δεν κάνανε κάτι γι’ αυτό, και ετοιμάζεται, κατά την παροιμία του λαού, «να κλάψει στο αίμα».

Αλήθεια, πού ήταν δεκαπέντε χρόνια ο κ. Νικόλαος; Μήπως προετοίμαζε την αγιοποίηση του Βησσαρίωνα, και την εφεύρεση θαυμάτων, όπως στην Τήνο, όπου στο διάστημα του Δεκαπενταύγουστου συναντούσε την Παναγία μας σε κάθε στροφή του δρόμου στο νησί; Ή μήπως αναπαυόταν στις δάφνες του Επισκοπικού αξιώματος, στο οποίον αναρριχήθηκε τελικά βαρβαρίζοντας επανειλημμένα επί των Ιερών Κανόνων;

Καταπάτησε πρώτα - πρώτα, ο κ. Νικόλαος, τον όρκο του Μοναχού που έδωσε, ότι θα μείνει εφ' όρους ζωής στον τόπο της Μετανοίας του.

Ποδοπάτησε περαιτέρω τους ιερούς Κανόνες και έγινε, χωρίς να υπάρχει κοσμική ανάγκη. Διάκονος σε ηλικία 22 ετών, αντί μετά τα 25.

Συνεχίζοντας τις βαρβαρότητές του γίνεται Ιερομόναχος χωρίς να υπάρχει και πάλι κοσμική ανάγκη στα 25 χρόνια, αντί μετά τα 30.

Και τέλος προτείνεται, από την παρέα του αλήστου μνήμης «Μακαριστού» Χριστοδούλου, εν αγνοία του πιστού λαού της ιστορικής Μητροπόλεως Φθιώτιδος, και γίνεται Επίσκοπος σε ηλικία μόλις 47(;) ετών, αντί μετά τα 50.

Και δεκαπέντε τώρα χρόνια Επίσκοπος δεν τόλμησε να ενδιαφερθεί για τα μη γενόμενα, και κακώς κείμενα στην Εκκλησία μας.

Πέραν όλων αυτών υπάρχει και η αθωωτική υπογραφή του κ. Νικολάου κάτω από Απόφαση ομολογουμένης θηλυπρέπειας Ιερομόναχου.

Μήπως του λέει τίποτε αυτό του κ. Νικολάου;

Λοιπόν, όταν κάποιος, από πολλές μεριές, «έχει λερωμένη την φωλιά του», δεν δικαιούται να μιλάει και να διαμαρτύρεται για επιδειχθείσα αδιαφορία των Ταγών για τα δρώμενα γενικώς στην Εκκλησία μας.

Γιά μαζευτείτε Δεσποτάδες γιατί έρχεται η σειρά σας Οι αγανακτισμένοι πολίτες στις πλατείες θα γίνουν αγανακτισμένοι πιστοί στα προαύλια των Ναών. Δεν αντέχουν άλλο το θέατρό σας.  Λοιπόν μαζευτείτε το συντομότερο.