ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΒΛΑΞ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.

 

Αναφερόμαστε σήμερα στον εμποράκο της κουρελοεφημερίδας ΣΤΥΛΟΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Στο φύλλο Ιούνιος 2012 ο έχων δαιμόνιο σκοτεινό Διονύσης Μακρής στην σελίδα 4 μας πληροφορεί ότι ο ρόλος του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου είναι διακοσμητικός και όχι ουσιαστικός και «προτρέπει» στο τέλος του σαχλού του άρθρου τον Αρχιεπίσκοπο να παραιτηθεί γεγονός που στην έντιμη και αξιοπρεπή δημοσιογραφική δεοντολογία συνιστά απύθμενο θράσος και δειλία, εντιμότητα και αξιοπρέπεια, που, όπως αποδεικνύεται, από το ευτελές και ανάξιο σχολιασμού επίπεδο των γραφομένων του, είναι προτερήματα ξένα προς τη φυλλάδα του.

Δεν είναι η πρώτη φορά, που ο Δ. Μακρής, αυτός ο σκοτεινός τύπος, όπως παλιά με τον φίλο του Παλαιοημερολογίτη Ανδρέα Λουδάρο, ο ένας μέσα από την κουρελοεφημερίδα του ΣΤΥΛΟΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και ο άλλος μέσα από το site του RNN.GR εξαπέλυαν με το αζημίωτο βέβαια ανυπόστατους, υβριστικούς, άθλιους και ανοίκειους χαρακτηρισμούς, με ανακρίβειες και ατεκμηρίωτες γενικότητες και αοριστολογίες, στοιχεία που υποδηλούν άγνοια, έλλειψη σοβαρότητας και αδυναμία επιχειρημάτων, εξαπέλυαν λοιπόν με απίστευτο μίσος και εμπάθεια, που ούτε και εχθροί της Εκκλησίας δεν θα προέβαιναν, μύδρους και επιθέσεις, σε προσωπικό επίπεδο κατά του τότε Θηβών και Λεβαδείας και νυν Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου για να πετύχουν την περίοδο εκείνη μέσα από την πλαστή υπόθεση του Πορίσματος τα γνωστά αποτελέσματα του 1998.

Και όλα αυτά, βεβαίως, μη τηρώντας τους στοιχειώδεις κανόνες σεβασμού, διάκρισης, ευγένειας και ενάρμοστης συμπεριφοράς, και οι λόγοι, ασφαλώς, είναι σε όλους προφανείς και πασίγνωστοι. Με σιγουριά, αναφερόμαστε στη χαώδη διάσταση των απόψεων που υπάρχει, ανάμεσα στη θέση που εκφράζει σήμερα η Εκκλησία, μέσω του Προκαθημένου Αυτής, θέση την οποία διατυπώνει με πάσαν αλήθεια και αίσθημα περισσής ευθύνης με σεβασμό προς την ιστορία και την επιβίωση του Ελληνικού λαού, καθώς και σε κάθε εμπερίστατο άνθρωπο αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάμε όλοι.

Θα πρέπει να μάθει ο δαιμονόπληκτος Μακρής ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν παραιτείται αλλά πεθαίνει στο Θρόνο του. Ας καλέσει κάποιους Ιερείς να του κάνουν Ευχέλαιο μπας και του βγάλουν το δαιμόνιο και αν και αυτό δεν τον θεραπεύσει ας επισκεφτεί τάχιστα έναν ψυχίατρο διότι αυτά που γράφει κάθε φορά στην κουρελοεφημερίδα του είναι παραλήρημα παρανοϊκού ανθρώπου.

Τέλος, καλά θα κάνουν και οι καλοί χριστιανοί που είναι συνδρομητές στην κουρελοφυλλάδα του με την κατάπτυστη ύλη που προσφέρει αν έχουν κρίση ας πράξουν κατά αυτήν το ορθό.

Άγραφα 18/7/2012
ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ

Πηγή: Zougla.gr

ΧΥΔΑΙΟΣ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΣ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Lifo. (ΜΕΡΟΣ Β')

 

Ουδέν αναληθέστερο γι’ αυτά που γράφει πάλι ο Τσαγκαρουσιάνος για τα συσσίτια της Εκκλησίας στο τεύχος του περιοδικού του Lifo 4/7/2012 και αναγκάστηκε να απαντήσει πάλι ψευδώς στην διαδυκτιακή έκδοση του περιοδικού του 3/7/2012 στη στήλη ΓΝΩΜΕΣ μετά από τις επισημάνσεις που του έκαναν αναγνώστες του. Θλίβομαι διότι ενημερώθηκα δια της πένας του ιδίου ότι νοσηλεύεται στο Δρομοκαΐτειο. Τυχαίο δεν νομίζω! Εγώ πάντως υπόδειξα τα κείμενά του σε πολλούς ιατρούς και μου είπαν ότι είναι παρανοϊκός και ανώμαλος ιδιάζουσας μορφής. Εν πάση περιπτώσει όμως, επειδή βρίσκεται τώρα στο Δρομοκαΐτειο, όπως μας γράφει ας πάρει με συνέπεια τα κατάλληλα ψυχοφάρμακα για να βοηθηθεί, διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος μια τόσο παρανοϊκή προσωπικότητα να έρθει στα ίσα της χωρίς την κάλυψη ψυχοφαρμακοθεραπείας, γιατί αν δεν εφαρμόσει σωστά την αγωγή του Δρομοκαΐτειου η τρικυμία των φρένων του θα αγγίξει το έπακρο και τότε…. Ο άνθρωπος Τσαγκαρουσιάνος χρειάζεται βοήθεια – και την χρειάζεται ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ – και ο νόμος της εν Χριστώ αγάπης επιβάλει να βοηθηθεί άμεσα. Κλείνοντας εύχομαι στην οικογένειά του την εκ Θεού παρηγορίαν για το άτυχο συμβάν που τους συνέβη.

Άγραφα 16/7/2012
ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ
_______________________

Περιοδικό Lifo 3/7/2012

[ΓΝΩΜΕΣ] Αγαπητέ Iερώνυμε, χαιρετίσματα απ' το Ψυχιατρείο. Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο.

Πώς ένας ηγέτης με μειλίχιο ίματζ δεν έχει και τόσο μειλίχια επικοινωνιακή πολιτική.

Οι δυό σιγανοπαπαδιές του Ιερώνυμου, που υπό διαφορετικά ψευδώνυμα (αλλά πανομοιότυπες εκφράσεις) γέμισαν τα φίλια media με ύβρεις και συκοφαντίες εναντίον μου, συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι πρέπει να κλειστώ σε ψυχιατρείο. Επειδή είδα αυτό που ήταν επί όρους κείμενο: ότι η ανακοίνωση έξι μητροπόλεων Αττικής ότι θα σταματήσουν να μαγειρεύουν και να διανέμουν τα συσσίτια απόρων (από προσφορές σουπερ μάρκετ και πιστών) επειδή οι μαγείρισσες θα κανουν δίμηνες διακοπές, δείχνει οτι η εκκλησία και ο Ιερώνυμος με το μειλίχιο ίματζ είναι κοινωνικά νυχτωμένοι κι ανάλγητοι. Πόσο old school επικοινωνιακή πολιτική! Όχι μόνο από την εκκλησία, αλλά και από τα media (ΣΚΑΪ και ορισμένες δευτεράντζες) που άφησαν κάποιον να με λέει απατεώνα και ψυχωσικό, χωρίς καν να με βάλουν απέναντί του.

Για να τελειώνουμε: το ρεπορτάζ ήταν ακριβέστατο και ίσχυε μέχρι κεραίας. Χαίρομαι που εξαιτίας του και υπό το βάρος της κατακραυγής, τα συσσίτια θα συνεχιστούν και το καλοκαιρι. Όχι ότι έτσι η εκκλησία θα πάψει να ζει στην εγωϊστική, κυνική και συχνότατα παρασιτική κοσμάρα της. Ούτε ότι έτσι λύνεται το αναχρονιστικό θέμα της ενωμένης εκκλησίας με το κράτος (αυτό το Ιράν των Βαλκανίων που καμώνεται την Ευρώπη).

Τουλάχιστον όμως κρατιούνται τα προσχήματα. Και ίσως βρεθεί επιτέλους η αφορμή (ιδίως αυτή τη δύσκολη εποχή, όπου όλοι αποκαλύπτονται) να ξεκινήσει ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.

Και μην ακούσω πάλι, please, για το Κρυφό Σκολειό.

Χαιρετισμούς από το Δρομοκαίτειο,

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος 

Πηγή: Zougla.gr

 

ΧΥΔΑΙΟΣ ΛΑΣΠΟΛΟΓΟΣ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Lifo.

 

Δεν ήξερε δεν ρώταγε ο ανεκδιήγητος εκδότης του Περιοδικού Lifo, Τσαγκαρουσιάνος πριν δημοσιεύσει στο περιοδικό του 4/7/2012 ως Σημείωμα Εκδότου (Editorial) την κατάπτυστη επιστολή για τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο; Αφού δεν ήξερε και προφανώς δεν ρώτησε από εμπάθεια για να μπορέσει να στήσει το χυδαίο λιβελλογράφημά του και να λασπολογήσει του επισημαίνουμε πως:

α) Θα μπορούσε να ρωτήσει τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο τι επρόκειτο να γίνει με τα συσσίτια λόγω καλοκαιριού και β) ενεργώντας τίμια δημοσιογραφικά και εντός δεοντολογίας θα έπρεπε να επικοινωνήσει για να μάθει πρώτα το Ιδιαίτερο Γραφείο του Μακαριωτάτου ή τον Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και κατόπιν να προέβαινε σε αυτό το χυδαίο ατόπημά του. Ο κ. Τσαγκαρουσιάνος θα έπρεπε να γνωρίζει πως την δεοντολογία την διδάσκονται οι υποψήφιοι δημοσιογράφοι στο πρώτο έτος των σπουδών τους και την τηρούν σε όλη την πορεία της καριέρας τους.

Εν πάση περιπτώσει όμως εμείς εδώ από τα Άγραφα του λέμε πως ο κάθε επίσκοπος είναι πνευματικός υπεύθυνος για όλη την επαρχία του άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως Μέσα στις υποχρεώσεις του είναι και η φροντί¬δα του προς τους ενδεείς. Διό και στην δύσκολη περίοδο που διερχόμαστε πολλές Μητροπόλεις, (ιδίως των μεγάλων πόλεων), έχουν δημιουργήσει στην Επαρχία τους Συσσίτια με προσωπικό αμειβόμενο και εθελοντικό. Στις Μητροπόλεις που το προσωπικό είναι εθελοντικό, το προσωπικό αυτό λόγω Καλοκαιριού ίσως να έφυγε για τις διακοπές του, με αποτέλεσμα να σταμα¬τήσουν εκεί προσωρινά τα λειτουργούντα Συσσίτια.

Το σοβαρό αυτό γεγονός έγινε γνωστό στον Αρχιεπίσκοπο κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ, ο οποίος πάραυτα, και όλως αθόρυβα, πήρε θέση στο πρόβλημα και έδωσε εντολή, στις Μητροπόλεις που το εθελοντικό προσωπικό έφυγε, να ειδοποιηθούν οι εκεί ενδεείς, μέσω του οικείου Επισκόπου, να προσέρ¬χονται, στα Συσσίτια της Αρχιεπισκοπής και έτσι το πρόβλημα λύθηκε εν τη γενέσει του.

Παρ’ όλες αυτές τις ποιμαντικές ενέργειες του Αρχιεπισκόπου, βγήκε σαν κομήτης από το πουθενά ο κ. ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ εκδότης του Περιοδικού Lifo, όπως προαναφέρουμε θέλοντας να γίνει το πρόσωπο της ημέρας, αποκρύβοντας όμως την αυτόματη λύση που έδω¬σε ο Αρχιεπίσκοπος στο θέμα που παρουσιάστηκε, το μεγαλοποίησε χωρίς να υπάρχει αποχρών λόγος, πετάχτηκε «σαν τη γριά από την... κοφινά», και σε πρωτοσέλιδο του περιοδικού του, εν γνώσει της αναληθείας, ενόμισε ο άθλιος, ότι του δόθηκε η ευκαιρία να ρίξει το δηλητήριό του στον πραγ¬ματικό αθόρυβο Ποιμενάρχη Αρχιεπίσκοπο κ ΙΕΡΩΝΥΜΟ, αρχίζοντας με περισσή χυδαιότητα την λασπολογία του σε βάρος του τιμίου προσώπου του Αρχιεπισκόπου.

Αυτό τον καθιστά αυτομάτως ψευτοδημοσιογράφο, τον καθιστά ρεζίλι, απατεώνα, τιποτένιο και απο¬λειφάδι της Δημοσιογραφίας, διότι τόλμησε ψευδόμενος μια τέτοια ανέντιμη πράξη. Αν είχε πρόβλημα με τον άκακο Αρχιεπίσκοπό μας, μπορούσε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή να κλείσει ραντεβού μαζί του, και να το συζητήσει, αλλά νόμισε ο βλαξ ότι «έπιασε τον Ταύρο από τα κέρατα» και προτίμησε το δρόμο του υβριστού. Ντροπή του. Χίλιες φορές ντροπή του.

Όλες οι ύβρεις και τα υπονοούμενά του, επιστρέφονται στον ίδιο, γιατί του ανήκουν ως ψευτοδημοσιογράφου της συμφοράς ... Περαιτέρω δε ως ψυχωτικός εραστής της κατάκρισης που είναι θα πρέπει σύντομα να επισκεφτεί τον ψυχίατρο για να του χορηγήσει φαρμακευτική αγωγή, μπας και συνέλθει.

Για του λόγου το αληθές σας παραθέτουμε την δήλωση του Διευθυντού του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής κ. Χάρη Κονιδάρη κύριε ψευτοδημοσιογράφε και μάθε κλείνοντας πως η καρτούλα της Ε.ΣΗ.Ε.Α δεν κάνει τον δημοσιογράφο. Τον δημοσιογράφο τον διακρίνει η εντιμότητα της ψυχής του!

Άγραφα 7/7/2012

ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ.

___________________________

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ κ. ΧΑΡΗ ΚΟΝΙΔΑΡΗ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ

Στην εκπομπή του κ. Άρη Πορτοσάλτε στο ράδιο του ΣΚΑΪ, μίλησε σήμερα το πρωί ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών κ. Χάρης Κονιδάρης. Ο κ. Κονιδάρης ερωτηθείς αν θα συνεχιστούν τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής τους καλοκαιρινούς μήνες, μεταξύ άλλων τόνισε: «Τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής θα λειτουργήσουν κανονικά καθ’ όλη τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, δεν θα υπάρξει καμία διακοπή».

Επίσης τόνισε: «Η στάση του Αρχιεπισκόπου, ο τρόπος προσέγγισής του στο όλο θέμα και τα έργα του είναι ενδεικτικά και για τις άλλες Μητροπόλεις. Μη ξεχνάμε ότι το σύστημα διοίκησης της εκκλησίας μας δεν είναι αρχιεπισκοπικοκεντρικό, δεν είναι ο Αρχιεπίσκοπος κάποιος πρωθυπουργός ο οποίος διορίζει και απολύει Μητροπολίτες ή δίνει εντολές και οδηγίες.»«Ακολουθεί όμως μια συγκεκριμένη πολιτική, ένα συγκεκριμένο τρόπο δράσης και έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης εάν οι άλλοι Μητροπολίτες οι οποίοι είναι κυρίαρχοι στις Μητροπόλεις τους θέλουν να τον μιμηθούν νομίζω θα είναι πάρα πολύ καλό», πρόσθεσε ο κ. Κονιδάρης. Τέλος πρόσθεσε: «Κανένας άνθρωπος ο οποίος έχει ανάγκη φαγητού δεν θα μείνει χωρίς φαγητό ούτε αυτό το καλοκαίρι ούτε ποτέ».

Πηγή: Zougla.gr

Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Αυτές τις μέρες η Κοζάνη και η Καστοριά είχε την τιμή και την ευλογία να φιλοξενήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κ.κ. Βαρθολομαίο τη αδεία πάντοτε του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κ.κ. Ιερωνύμου. Εγράφησαν και ειπώθηκαν πολλά, όπως π.χ. για τα έξοδα αυτής της επισκέψεως, την αναμόχλευση της Πράξεως του 1928, περί Νέων Χωρών και περί δήθεν κοντέματος του τίτλου του Αρχιεπισκόπου σκέτα ως “Αρχιεπίσκοπο Αθηνών”.Ο υπογράφων το κείμενο με τίτλο: Άμα έχεις τέτοιους φίλους! ως Νεωκόρος στην στήλη του Πρακτορείου Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr θα έπρεπε πρώτα να διαβάσει τα κείμενα που αναφέρονται στον Αρχιεπίσκοπο από το Πρακτορείο που συνεργάζεται πόσες φορές αποκαλούν σκέτο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών τον Αρχιεπίσκοπο και μετά να εγκαλεί τους υπευθύνους του site της Εκκλησίας στην ενότητα «Επικαιρότητα» που εκ παραδρομής δεν εγράφη ο πλήρης τίτλος του Αρχιεπισκόπου, διότι μέσα στο κείμενο αναγράφεται κανονικά. Εξάλλου θα έπρεπε να γνωρίζει ο Νεωκόρος εάν εγνώριζε λίγο εκ του σύνεγγυς τον Αρχιεπίσκοπο ότι τους τίτλους ο Μακαριώτατος τους αφήνει να σέρνονται. Όπως θα έπρεπε επίσης και ο κ. Μάκης Κουρής της Εφημερίδας το ΠΑΡΟΝ θα πρέπει να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να εμπεδώσει πως ο Αρβανίτης αλλιώς κοιμάται και αλλιώς ξυπνάει γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ κανείς να τον έχει στο χέρι του κ. Νεωκόρε και κ. Κουρή, αυτά…

Σας παραθέτω για να μάθετε και εσείς περί του τίτλου του Πάσης Ελλάδος εμπεριστατωμένο κείμενο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κυρού Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου που ανέσυρα από το Ιστολόγιο Voiotosp.blogspot.gr για να ενημερωθείτε πλήρως.

Άγραφα 2/7/2012
ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ
____________________________

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κυρού ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ – 1935 –
Κατά τους πρώτους αιώνας του Χριστιανισμού, προ της πλήρους διαμορφώσεως της εκκλησιαστικής διοικήσεως, πάντες, ως γνωστόν, οι Ιεράρχαι έφερον τον τίτλον του Επισκόπου. Όλως εξαιρετικώς ο της Αλεξανδρείας Επίσκοπος έφερε τον τίτλον Πάπας, εις ον πολύ μεταγενεστέρως προσετέθη και ο ιστορικώς αδικαιολόγητος τίτλος του Πατριάρχου (Πάπας και Πατριάρχης). Από του η΄ αιώνος επεκράτησε να καλήται Πάπας και ο Επίσκοπος Ρώμης, ειδικώς έκτοτε προσλαβών τον τίτλον τούτον.
Αλλ΄ ο Αλεξανδρείας λίαν ενωρίς προσωνομάζετο Αρχιεπίσκοπος. Ούτως ωνόμαζε τον προκάτοχόν του Αλέξανδρον ο Μ. Αθανάσιος. Τον τίτλον δε τούτον του Αρχιεπισκόπου προσέλαβον και πάντες οι πρόεδροι των Εκκλησιών. Προ του ε΄ αιώνος, ότε ήρξατο επικρατών ο τίτλος του Πατριάρχου δι΄ ωρισμένους Επισκόπους, ούτοι ωνομάζοντο Αρχιεπίσκοποι.
Κατά τον στ΄ αιώνα ο ΚΠόλεως ετιτλοφορείτο «Αρχιεπίσκοπος και Πατριάρχης» (Αρχιεπίσκοπος ΚΠόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης). Μετά δε την Γ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον, υφ΄ ης κατεκυρώθη η από του Πατριαρχείου Αντιοχείας ανεξαρτησία και το αυτοκέφαλον της Εκκλησίας της Κύπρου, ο της Εκκλησίας ταύτης Πρόεδρος ωνομάσθη Αρχιεπίσκοπος. Διότι ο τίτλος ουτός του Αρχιεπισκόπου συνεδέετο μετά της εννοίας του «αυτοκεφάλου». Ο Άγιος Βασίλειος λ.χ. ήτο Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας, ως Έξαρχος της Καππαδοκίας, ενώ ο άγιος Νικόλαος ωνομάζετο Επίσκοπος, διότι ήτο Μητροπολίτης Μύρων της Λικίας.
Συνήθως δε και οι διοικούντες Μητροπόλεις εν τη αρχαία εποχή διετήρουν τον τίτλο του Επισκόπου, τίτλον καθηγιασμένον υπό της πολιάς αποστολικής αρχαιότητος. Κατά τους μέσους όμως χρόνους, εκτός των Αρχιεπισκόπων Προέδρων των Εκκλησιών, υπήρχον εν τω Πατριαρχείω ΚΠόλεως και οι λεγόμενοι «αυτοκέφαλοι» Αρχιεπίσκοποι.
Εν τη των Επαρχιών του Πατριαρχείου πρώτη σωζομένη αναγραφή, υπό την Επιγραφήν «Έκθεσις Επιφανίου», ήτις απεδόθη μεν εις τον Άγιον Επιφάνιον Κύπρου († 403) πράγματι όμως συνετάχθη κατά τον ζ΄ αιώνα, αναγράφονται, εκτός των Μητροπόλεων και Επισκοπών, 33 «αυτοκέφαλοι» Αρχιεπισκοπαί. Κατ΄ άλλας Εκθέσεις εν αρχή του θ΄ αιώνος αί «αυτοκέφαλοι». Αρχιεπισκοπαί ανήλθον εις 47 κατά δε τον ι΄ αιώνα εις 51, βραδύτερον ήρξατο ελαττούμενος ο αριθμός αυτών, δι΄ ους θα είπωμεν λόγους, έως ου έπαυσαν αναφερόμενοι οι «αυτοκέφαλοι» Αρχιεπίσκοποι.
Το «αυτοκέφαλον» αυτών συνίστατο κυρίως εν τούτω, ότι δεν υπέκειντο υπό την δικαιοδοσίαν του Μητροπολίτου της Επαρχίας, αλλ΄ εξηρτώντο παρά του Πατριάρχου ΚΠόλεως, παρ΄ αυτού χειροτονούμενοι και του ονόματος αυτού, ουχί δε του Μητροπολίτου, μνημονεύοντες. Δεν είνε γνωστόν εάν συμμετείχον των Επαρχιακών Συνόδων, βέβαιον δε είνε ότι συμμετείχον των υπό την προεδρείαν του Πατριάρχου Ενδημουσών εν ΚΠόλει Συνόδων. Η τιμή του «αυτοκεφάλου» εθεωρείτο μεγάλη, απεδίδετο δε εις τους Επισκόπους πόλεων, ας ετίμησαν άγιοι και μάρτυρες Επίσκοποι, ή αίτινες σπουδαίαν κατείχον πολιτικήν ή ιστορικήν θέσιν. Εν τη Εκκλησία Αντιοχείας υπήρχον «Μητροπολίται αυτοκέφαλοι» και αντίστοιχοι προς αυτούς «Αρχιεπίσκοποι Επαρχιώται» ή «Αρχιεπίσκοποι Σύγκελλοι» μη υποκείμενοι εις Μητροπολίτας. Ούτοι δε προς διάκρισιν από των «αυτοκεφάλων» Μητροπολιτών εκαλούντο «Μητροπολίται μεγάλοι». Αι «αυτοκέφαλοι» Αρχιεπισκοπαί του Πατριαρχείου ΚΠόλεως ήρξαντο προαγόμεναι εις Μητροπόλεις. Ούτως η Επισκοπή Σμύρνης λ.χ. υποκειμένη υπό τον Μητροπολίτην Εφέσου προήχθη εις Αρχιεπισκοπήν «αυτοκέφαλον» είτα δε και εις Μητρόπολιν.
Αλλά κατά την κανονικήν τάξιν δεν ηδύνατο να υπάρξη Μητρόπολις άνευ «υποκειμένων θρόνων», τουτέστιν άνευ Επισκοπών. Και πολλάκις μεν κατά την προαγωγήν Αρχιεπισκοπής «αυτοκεφάλου» εις Μητρόπολιν εμορφούντο εκ τμημάτων αυτών και τινες Επισκοπαί, ενίοτε όμως τούτο δεν καθίστατο δυνατόν. Εντεύθεν εν ταις αναγραφαίς των Επαρχιών σημειούται ότι αύτη η εκείνη Μητρόπολις δεν έχει «υποκειμένους θρόνους».
Τούτο ήτο πάντως παρά την κανονικήν τάξιν, καθ΄ήν δεν δύναται να νοηθή πραγματική Μητρόπολις άνευ Επισκοπών.Η κανονική ακρίβεια έτι μάλλον παρεβιάσθη ότε ήρξατο αθρόα η προαγωγή των Επισκόπων εις Αρχιεπισκοπάς και των Αρχιεπισκοπών εις Μητροπόλεις. Ενώ κατά τον ζ΄και η΄ αιώνα το Πατριαρχείον ηρίθμει 33 Μητροπόλεις, ισαρίθμους «αυτοκεφάλους» Αρχιεπισκοπάς και 352 Επισκοπάς, υποκειμένας υπό τας Μητροπόλεις, κατά τον ιγ’ αιώνα, επί των Παλαιολόγων, ο αριθμός των Μητροπόλεων ανήλθεν εις 109.
Αι Μητροπόλεις δεν είχον πλέον πάσαι Επισκοπάς υποκειμένας. Μετεβάλετο δε κατά καιρούς και η τιμητική θέσις των Μητροπόλεων. Διότι η Ενδημούσα Σύνοδος ΚΠόλεως κατήρτιζεν εκάστοτε την λεγομένην «τάξιν πρωτοκαθεδρείας», ήτοι το Συνταγμάτιον, προάγουσα τιμητικώς ή και υποβιβάζουσα την θέσιν εκάστης Μητροπόλεως. Κατά τας παραμονάς της αλώσεως της ΚΠόλεως υπό των Τούρκων το Πατριαρχείον ηρίθμει 72 Μητροπόλεις, αλλά τούτων μόνον αι 21 είχον Επισκοπάς.
Κατά τους μετά την άλωσιν χρόνους δεν υπάρχουσι πλέον Αρχιεπισκοπαί «αυτοκέφαλοι», εν τη γνωστή εννοία της λέξεως, αλλά εν τη «τάξει πρωτοκαθεδρείας» οι Αρχιεπίσκοποι τάσσονται μετά τους Μητροπολίτας, καίτοι και οι τελευταίοι ούτοι απλούν τίτλον Μητροπολίτου έφερον και παρά του Πατριάρχου την χειροτονίαν ελάμβανον και του ονόματος αυτού εμνημόνευον.
Οι ίδιοι δε κατά τας ιερουργίας εμνημονεύοντο ουχί ως Μητροπολίται, αλλ΄ ως Αρχιεπίσκοποι. Ταυτοχρόνως όμως ο τίτλος του Αρχιεπισκόπου εν τη αρχαία και πρώτη αυτού εννοία παρέμεινεν εν τω προσώπω των Προέδρων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, κατά την νεοτέραν έννοιαν της λέξεως ταύτης, του «αυτοκεφάλου». Διότι «Αυτοκέφαλοι» ωνομάσθησαν αι διοικητικώς ανεξάρτητοι επί μέρους Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, εξ΄ων απαρτίζεται η Μία Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Ειδικώτερον εν τη Εκκλησία της Ελλάδος κατά τους τρεις πρώτους αιώνας του Χριστιανισμού, ότε κέντρον της Εκκλησίας της Ελλάδος ήτο η Κόρινθος, η Επισκοπή Αθηνών υπέκειτο υπό την Επισκοπήν Κορίνθου, ήτις μικρόν κατά μικρόν, ως Επισκοπή της πρωτευούσης τότε πόλεως της Ελλάδος, απέβη η Μητρόπολις της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Κατά δε την από του δ΄ αιώνος μόρφωσιν της Εξαρχίας της Θεσσαλονίκης, ο Μητροπολίτης Κορίνθου, μετά των υπ΄ αυτόν τριάκοντα Επισκοπών, υπήχθη υπό τον Έξαρχον Θεσσαλονίκης, αλλ΄ από του 733 ετέθη υπό την δικαιοδοσίαν του Πατριάρχου ΚΠόλεως, δια της μετ΄ αυτού διοικητικής ενώσεως της Εξαρχίας Θεσσαλονίκης. Εν τω μεταξύ χρόνω η πόλις των Αθηνών ανέκτα την παλαιάν της θέσιν, ενώ αντιθέτως η πόλις της Κορίνθου παρήκμαζεν. Εν αρχή δε του θ΄ αιώνος η τέως Επισκοπή Αθηνών εμφανίζεται ως αυτοτελής Μητρόπολις, προαχθείσα προφανώς αμέσως από Επισκοπής εις Μητρόπολιν, έχουσα υφ΄ εαυτήν πέντε Επισκοπάς (Ευρίπου, Διαυλείας, Κορωνείας, Άνδρου, Ωρείου ή Ωρεού) ενώ η Μητρόπολις Κορίνθου ηρίθμει τρεις μόνον Επισκοπάς (Δαμαλά, Άργους, Μονεμβασίας). Επί του αυτοκράτορος Λέοντος στ΄ του Σοφού (886-911) έτι μάλλον προήχθη η Μητρόπολις Αθηνών, έχουσα υφ΄ εαυτήν δέκα Επισκοπάς.
Κατά την κατάληψιν όμως της Ελλάδος υπό των Σταυροφόρων κατηργήθη, προς ταις άλλαις, και η Ορθόδοξος Μητρόπολις Αθηνών, του τότε διαπρεπεστάτου Μητροπολίτου Αθηνών Μιχαήλ Χωνιάτου απομακρυνθέντος και διαβιώσαντος εν Κέω († περί το 1220). Επί δε των Ατζαϊώλων, των από του τέλους του ιδ΄ αιώνος μέχρι της τουρκικής, κατακτήσεως αρξάντων των Αθηνών, επετράπη η εγκαθίδρυσις του Ορθοδόξου Ιεράρχου Αθηνών.
Ενώ δε ο επείσακτος λατίνος Αρχιεπίσκοπος κατείχε τον Παρθενώνα της Ακροπόλεως ως καθεδρικόν ναόν, ο ορθόδοξος Μητροπολίτης, διαμένων εν πενιχρώ και ασήμω οικήματι (όπου νυν το στρατιωτικόν αρτοποιείον, το τζαμί του κατακτητού), είχε πιθανώς ως Μητροπολιτικόν ναόν τον παρά τον Άρειον Πάγον ναόν του Αγίου Διονυσίου. Έφερε δε τον τίτλον «Μητροπολίτης Αθηνών Έξαρχος απάσης Ελλάδος, Πρόεδρος Θηβών και Νέων Πατρών», και είχεν υφ΄εαυτόν κατά τον ιε΄ αιώνα τας Επισκοπάς Διαυλείας, Ταλαντίου, Άνδρου, Σκύρου, Σόλωνος (Σαλώνων) και Μενδενίτζης.
Κατά δε τους μετά την άλωσιν της ΚΠόλεως χρόνους διετήρησεν η Μητρόπολις Αθηνών τας Επισκοπάς ταύτας, προσετέθησαν δε εις αυτάς και αι Επισκοπαί Θηβών, Νέων Πατρών (Υπάτης) και Ναυπάκτου. Εν διαρκεία της Επαναστάσεως διηθύθυνε την Μητρόπολιν Αθηνών ως Τοποτηρητής ο εις αυτήν ανήκων Επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος Μεταξάς, καίτοι δε τω 1833 υπήρξε τις Άνθιμος «Μητροπολίτης Αθηνών και Λεβαδείας», ο Ταλαντίου Νεόφυτος κατά την πρώτην διαρρύθμισιν των Επισκοπών της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, ότε απεφασίσθη να υπάρχωσιν εν αυτή μόνον Επίσκοποι, καταργηθέντος παντός άλλου τίτλου, διωρίσθη Επίσκοπος Αθηνών υπό τον γενικόν τίτλον Επισκόπου Αττικής, μέχρι της 2 Σεπτεμβρίου 1850, ότι δια Β. Διατάγματος, συμφώνως προς τον Συνοδικόν Τόμον του Πατριαρχείου ΚΠόλεως περί της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως ισόβιος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου ωνομάσθη Μητροπολίτης Αθηνών.
Κατά δε την επί τη βάσει των νόμων Σ΄ και ΣΑ΄ του 1852 γενομένην νέαν διαρρύθμισιν της διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος ωρίσθη εις μόνος Μητροπολίτης, ο Αθηνών, ωσαύτως ωρίσθησαν δέκα Αρχιεπίσκοποι, οίοι ήσαν οι Επίσκοποι των εδρών των Νομών και 13 Επίσκοποι. Υπό την νέαν ταύτην μορφήν η Εκκλησία της Ελλάδος παρουσιάσθη ως μια Μητρόπολις έχουσα υφ΄εαυτήν 23 Επισκοπάς, αλλ΄ η ομοιότης αυτής προς τας αρχαίας Μητροπόλεις ήτο μάλλον εξωτερική, ο δε Μητροπολίτης Αθηνών, κατά τους νόμους του 1852, διετήρησε τας προνομίας του Προέδρου Αυτοκεφάλου και αυτονόμου Εκκλησίας, οία ήτο η Μητρόπολις αύτη.
Βεβαίως όμως η ύπαρξις και δέκα Επισκόπων, φερόντων τίτλον Αρχιεπισκόπου, υπήρξεν απλή διακόσμησις του νέου διοικητικού συστήματος, διότι και οι Αρχιεπίσκοποι δεν ήσαν «αυτοκέφαλοι» κατά την παλαιοτέραν έννοιαν, αλλ΄ απλοί Επίσκοποι. Δια του νόμου της 6ης Ιουλίου 1899 γενομένης νέας διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους, προσηρμόσθη προς αυτήν και η εκκλησιαστική διοίκησις, ορισθεισών 31 εν συνόλω Επισκοπών και μιας Μητροπόλεως, της των Αθηνών.
Ούτω δε Εκκλησία της Ελλάδος παρουσίαζε πάλιν κατά την διοικητικήν αυτής διαίρεσιν τον τύπον παλαιάς Μητροπόλεως μετά των Επισκοπών αυτής, αυτονόμου και αυτοκεφάλου, ανεξαρτήτου Εκκλησίας ης ο Πρόεδρος έφερε τον τίτλον Μητροπολίτου. Αλλά τω 1922 επήλθεν ουσιώδης μεταβολή, καθ΄ ην δια νόμου της Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως, απενεμήθη εις πάντας τους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος ο τίτλος Μητροπολίτου, ο δε Αθηνών Μητροπολίτης προσωνομάσθη Έξαρχος πάσης Ελλάδος και προσηγορεύθη Μακαριώτατος, ως είχεν ήδη προτείνει η μεγάλη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπεία του 1914.
Εάν δια τον Αθηνών κατηργείτο ο τίτλος του Μητροπολίτου και παρέμεινε μόνος ο τίτλος Εξάρχου ηδύνατο να δικαιολογηθή η προσαγόρευσις του Μακαριωτάτου. Αλλά ταύτην μεν φέρουσι μόνον Πρόεδροι Αυτοκεφάλων Εκκλησιών Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχαι, ο δε τίτλος του Εξάρχου δεν αρμόζει εις αυτόνομον και «αυτοκέφαλον» εν τη πραγματική εννοία της λέξεως Προέδρου Εκκλησίας. Ο Αθηνών ετιτλοφορείτο Έξαρχος, ως είδομεν, ότε υπέκειτο υπό τον Οικουμενικόν Πατριάρχην.
Εις Πρόεδρον δε «αυτοκεφάλου» Εκκλησίας ανήκει ο τίτλος ή Αρχιεπισκόπου ή Πατριάρχου, αλλ΄ επί πλέον εφ΄ όσον πάντες οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος προσηγορεύθησαν Μητροπολίται, ο Αθηνών, χάριν της θέσεως αυτού εν τη σειρά των λοιπών Προέδρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ων ο της Σερβίας και ο της Ρουμανίας έσπευσαν να προσλάβωσι τον τίτλον Πατριάρχου, και χάριν της κανονικής ακριβείας τω 1923, αποφάσει της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και νομοθετική εγκρίσει της Πολιτείας, ωνομάσθη «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος».
Εν τοιαύτη εννοία φέρουσι σήμερον τον τίτλον του Αρχιεπισκόπου πάντες σχεδόν οι Πρόεδροι των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, των δε Πατριαρχικών Εκκλησιών αι υπό την άμεσον δικαιοδοσίαν του Πατριάρχου τελούσαι Επαρχίαι αποτελούσι την Αρχιεπισκοπήν του Πατριαρχείου, (οίον Αρχιεπισκοπή ΚΠόλεως, Αρχιεπισκοπή Αλεξανδρείας, Αρχιεπισκοπή Αντιοχείας και εξής). Ειδικώτερον δε ο μεν Οικουμενικός Πατριάρχης καλείται Αρχιεπίσκοπος ΚΠόλεως, ο Σερβίας Πατριάρχης Αρχιεπίσκοπος Πεκίου, ο Ρουμανίας Πατριάρχης Αρχιεπίσκοπος Ουγκροβλαχίας, ο Πατριάρχης-Καθολικός της Γεωργίας, Αρχιεπίσκοπος Μιτσχέτης. Μόνος, ο της εσχάτως χειραφετηθείσης Ορθοδόξου Εκκλησίας Πολωνίας, τιτλοφορείται Μητροπολίτης.
Ωσαύτως Αρχιεπίσκοποι προσαγορεύονται, εκτός του Αυτοκεφάλου Κύπρου, ο Σιναίου και οι Πρόεδροι των αυτονόμων Ορθοδόξων Εκκλησιών Αμερικής, Τσεχοσλοβακίας, Φιλανδίας, Εσθονίας, Λεττονίας.
Αυτόνομοι δε καλούνται αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αι έχουσαι μεν διοικητικήν αυτοτέλειαν, μη ούσαι όμως εντελώς ανεξάρτητοι. Αύτη εν γενικωτάταις γραμμαίς υπήρξεν η ιστορία του τίτλου του Αρχιεπισκόπου και η έννοια, υφ ην φέρουσι τούτον οι Πρόεδροι των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
† Ο ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Πηγή: Zougla.gr