Ο μοχθηρός εμπαθής και υπό την
ποινή της Ακοινωνησίας πρώην Αττικής και
νυν Έλους Νικόδημος Γκατζιρούλης στο μηνιαίο λεγόμενο φύλλο που εκδίδει ως «Ελεύθερη
Πληροφόρηση» στο τελευταίο τεύχος 318 Ιούλιος 2012 αφού έχει αναμασήσει μέσα όλες
τις πληροφορίες από τον ηλεκτρονικό τύπο, οδοιπόρησε κατόπιν όπως γράφει στην
πλατιά λεωφόρο του πολιτικού βίου και διέκρινε τις εναλλαγές που επηρεάζουν τα
σύγχρονα ανοίγματα πάντα κατά το θολωμένο του μυαλό, και αυτός ο άνθρωπος
λοιπόν μετά από την θολούρα που έχει έρχεται λέει να φωτίσει μέσα από το φύλλο
του μερικά από τα δρώμενα της εποχής.
Κύριος στόχος του όμως είναι
να πλήξει όπως πιστεύει ο άμοιρος το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Κ.κ. Ιερωνύμου
χωρίς βέβαια ντροπή, διότι εάν ενθυμείτο αυτός ο ξεκούτης γέρος πόσο κατά το
παρελθόν ο νυν Αρχιεπίσκοπος τον είχε υπερασπιστεί επί εποχής Σεραφείμ και επί
εποχής Χριστοδούλου και τελευταία στην κηδεία του πρώην Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου στη Βοιωτία, και τέλος εάν
ενθυμείτο ότι ο Αρχιεπίσκοπος έφερε το θέμα του στην Ιεραρχία ώστε να επανέλθει
αλλά η πλειοψηφία ήταν αντίθετη γι’ αυτά και μόνο εάν είχε ίχνος τσίπας ανθρώπου θα εντρέπετο να
γράφει αυτά τα ψεύδη.
Έρχεται λοιπόν αυτό το
όνειδος σήμερα μέσα από την φυλλάδα του να μας διδάξει τι εστί ηγετικό
Αρχιεπισκοπικό πρόσωπο κατ’ αυτόν αραδιάζοντάς μας επιπροσθέτως με 8 ΔΕΝ στις σελίδες
7 και 8 που κατά το γερασμένο του μυαλό δεν πληροί ο Αρχιεπίσκοπος.
Σεβασμιώτατε Έλους
ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν
έχει ανάγκη μαθήματος περί ηγέτου, διότι το αξίωμά του το έχει εκλάβει ως ιερά
αποστολή και υπεύθυνο υπούργημα και όχι ως μέσον ικανοποιήσεως προσωπικών του
φιλοδοξιών και συμφερόντων. Τα προσόντα και τα έργα του και κατά το παρελθόν
και τώρα ως πνευματικού ηγέτου θα μπορούσαν να γραφτούν σε ένα ογκωδέστατο
τόμο. Ο νυν Αρχιεπίσκοπος με το μορφωτικό του επίπεδο και την ηγετική
προσωπικότητά του προσπαθεί καθημερινά όσο πιο βαθιά μπορεί να κατανοήσει τον
άνθρωπο.
Ο Μακαριώτατος βοηθούμενος καί από τήν καθημερινώς πλουτιζόμενη
πείρα του, καί επί πλέον χειραγωγούμενος άπό τήν έμφυτο εις αυτόν δώρο Θεού πνευματική διάκριση καί παρατηρητικότητα, κατορθώνει νά βλέπη τον άνθρωπο, όχι όπως εξωτερικώς
φαίνεται, άλλά όπως πράγματι είναι. Έτσι μπορεί νά κατανοή τις εσωτερικές συγκρούσεις καί αντινομίες, τούς ενθουσιασμούς
καί τις αποκαρδιώσεις, τά φλέγοντα προβλήματα καί τό βάρος τών διαφόρων
βιοτικών μεριμνών, μέσα από τις οποίες ό κάθε άνθρωπος ζει, τούς πειρασμούς καί
κινδύνους, τούς όποίους εκάστοτε αντικρίζει.
Ο νυν Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει
τον τρόπο νά σταθμίζη τά πλεονεκτήματα
καί μειονεκτήματα της κάθε ψυχής, νά διαβλέπη τις δυνατότητες καί τούς τρόπους
της διορθώσεως καί της δυνατής έν γένει προς τό καλύτερο εξελίξεως της. Ετσι
είναι βαθύς γνώστης του άνθρωπου όλων τών ηλικιών, των ανδρών καί τών γυναικών,
των παιδιών καί τών νέων, τών ώριμων καί τών γερόντων. Γνωρίζει τά άφορώντα τον
επαγγελματία καί τόν εργάτη, τον σπουδαστή καί τον επιστήμονα, τόν
οικογενειάρχη καί τόν άγαμο, τόν άνθρωπο τής πόλεως καί τής υπαίθρου.
Διακρίνει τόν χαρακτήρα ενός
εκάστου, τόν αισιόδοξο ή απαισιόδοξο, τόν μελαγχολικό ή τόν εύχαρη, τόν δραστήριο
ή τόν εμπερίστατο. Διά τούτο έχει τήν ευχέρεια νά όμιλή, νά διαφωτίζη, νά
συμβουλεύη και να κατευθύνη κατά τρόπο συγκεκριμένο καί ταιριαστό εις τόν καθένα
προσωπικά. Δέν πελαγοδρομεί ο
Αρχιεπίσκοπος Σεβασμιώτατε Έλους σε γενικότητες, σε αοριστίες καί θεωρητικές ωφελιμολογίες.
Αλλά προσφέρει, από τόν θησαυρόν τής καρδιάς καί της διανοίας του, μέ πολλή
διάκριση, γι’ αυτό καί μέ πολλή επιτυχία
ανταποκρίνεται εις τήν πνευματική ανάγκη του άλλου.
Τά λόγια του, είναι στοργικά,
σαφή μελετημένα, και βρίσκουν απήχηση στήν καρδιά του συνομιλητή του, δημιουργούν
ικανοποίηση, και εμπνέουν ευγενείς αποφάσεις καί θάρρος, τονώνουν τήν θέληση γιά
τό καλό. Δέν βιάζεται νά όμιλήση καί νά συμβουλεύση. Ακούει πρώτα μέ προσοχή
τόν άλλο, τόν οποίον ώς παιδί Θεού, ώς ψυχήν «υπέρ ης Χριστός άπέθανεν», εκτιμά
βαθύτατα καί αγαπά. Τόν αφήνει νά άνοιξη μέ θάρρος καί εμπιστοσύνη τήν καρδιά
του, έτσι ώστε νά αποκάλυψη τις ανησυχίες καί τά τραύματά του, και μετά,
κατόπιν σκέψεως, λέει τό αρμόζον σε κάθε περίπτωση. Δέν σπεύδει νά κόψη γνώμες,
νά αραδιάσει συμβουλές, νά δώση έντολές.
Μετράει καλά τά λόγια του,
ελέγχει καί ξεκαθαρίζει τις σκέψεις του κρίνει μέ αντικειμενικότητα καί σύνεση
όσα ακούει, ώστε νά προσφέρη τα ορθά, γιά
νά φέρουν τό ποθητό αποτέλεσμα εις την ψυχήν του καθοδηγούμενου. Έάν όμως μέ
την πάροδο του χρόνου καί τήν εξέλιξη τών πραγμάτων παρουσιάζονται νέα γεγονότα
καί ανακύπτουν νέα στοιχεία, δέν δυσκολεύεται νά τροποποιήσει τό καθοδηγητικό
του έργο, νά καθορίσει γιά τόν καθοδηγούμενο νέον γραμμή πλεύσεως, στά πλαίσια
πάντοτε της χριστιανικής πίστεως καί ζωής. Σαν σωστός ηγέτης πού είναι δέν
εμμένει μέ εγωπαθές πείσμα σε προηγούμενες αποφάσεις καί υποδείξεις του, όταν επιβάλλεται
ή τροποποίηση ή καί αλλαγή τους. "Ετσι κατορθώνει, κατά ένα τρόπο
αξιοκρατικό, νά εισπράξει τήν έκτίμηση, τόν σεβασμό, τήν εμπιστοσύνη καί τήν
υπακοή.
Είναι έξ άλλου, όπως κάθε
καλός ηγέτης, άνθρωπος τών μεγάλων προοπτικών καί οραματισμών, υψηλών σχεδίων,
μελετημένων αποφάσεων, καί έργων μεγάλης πνοής. Γνωρίζει πολύ καλά τό παρελθόν
καί τό παρόν. Δέν εμποδίζεται όμως άπό τό πρώτο καί δέν συνεκλείεται από τό
δεύτερο. Ή παράδοση καί τά διδάγματα του παρελθόντος, οι συνθήκες καί τά
προβλήματα του παρόντος παρέχουν στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο τήν δυνατότητα,
όχι μόνο νά εργάζεται γιά τις πνευματικές άνάγκες του σήμερα, άλλά καί νά
διαβλέπη τις άνάγκες καί τις δυνατότητες
του αύριο.
Δέν αποθαρρύνεται, άν ή αρχή
είναι μικρή καί ασήμαντος, ούτε καί αποκαρδιώνεται από τις δυσκολίες. Πίσω άπό
την φαινομενική πτωχεία βλέπει τό μεγαλείο τής ιδέας, πίσω άπό τις σημερινές
δυσκολίες οραματίζεται τήν ανάπτυξη του αυριανού έργου. Απαραίτητο προσόν του
Αρχιεπισκόπου είναι νά συγκροτή επιτελείο
συνεργατών του, όχι όμως κλίκα! τούς παρακολουθή μέ άγάπη καί επάνω στά
πράγματα προβαίνη σε διορθώσεις, κάμνη στοργικές υποδείξεις, δεν φείδεται ακόμη
έλεγχων καί αυστηρών παρατηρήσεων, όταν ή ανάγκη τό επιβάλλει, συνεννοήται καί
συνεργάζεται μέ αυτούς, άκούη καί συζητή τις γνώμες καί υποδείξεις τους.
Ποτέ δέ τούς θεωρή άβουλους
υποτακτικούς του, οί όποίοι πρέπει νά ύποτάσσωνται εις αυτόν καί να εκτελούν διαταγές του. Πιστεύει ότι καλός
ηγέτης είναι εκείνος, πού κατευθύνει καί παρακολουθεί τούς πάντες καί τά πάντα,
χωρίς νά αναμιγνύεται σε όλα, χωρίς ή παρουσία καί εποπτεία του νά προκαλή
δυσφορία, άλλά χαρά καί ίκανοποίησιν.
Σεβασμιώτατε Έλους κ.
Νικόδημε
Θα μπορούσαμε να γράψουμε
πολλά περισσότερα για το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ. κ.
Ιερωνύμου, αλλά θα θεωρηθεί προσωπολατρία και υπερβολή, αλλά η αλήθεια πρέπει
να γράφεται και να λέγεται. Αυτός είναι λοιπόν
Σεβασμιώτατε Έλους:
Ο Προκαθήμενος κ. Ιερώνυμος,
Ο Ηγέτης και
Ο Άρχοντας.
Όσον αφορά γι’ αυτά που
γράφεις πρέπει να γνωρίζεις ότι τώρα στας δυσμάς του βίου σου γίνεσαι αντιπαθής και μας θυμίζεις
την εποχή που υπέγραφες τα άθλια κείμενά σου στην Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος ως ΑΤΤΙΚΟΣ.
Πάντως πρέπει να ξέρεις ότι προς
κέντρα λακτίζεις!
Καλή Μετάνοια Ακοινώνητε Γέρων
Νικόδημε.
Άγραφα 19/8/2012
ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ
