ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΦΑΛΗΡΟΥ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σεβασμιώτατε

Παίρνοντας αφορμή από το Ανακοινωθέν που εκδώσατε σχετικά για τον κ. Νικόλαο Γασπαράκη Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος στις 26/9/2012 διεπίστωσα άλλη μια φορά μέσα από τα κείμενά σας το αδικαιολόγητο κατ’ εμέ μίσος προς την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο γράφων σας πληροφορώ ότι είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος όχι μόνο για να αναγράφεται στην Ταυτότητα, αλλά και στο μέτρο του δυνατού ως θνητός άνθρωπος να τηρώ αυτά που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας επιτάσσει.

Σεβασμιώτατε, Δεν υποστηρίζω τον κ. Γασπαράκη αλλά μου κάνει εντύπωση το κλείσιμο του Ανακοινωθέντος σας όπου γράφετε «Ενημερώνομεν τον ειδικό κ. Γασπαράκη ότι θα τα είπωμεν καλώς ως πολιτικώς πλέον ενάγοντες». Θα έπρεπε Σεβασμιώτατε να γνωρίζετε πως η δικομανία δεν αρμόζει σε Ιεράρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αρμόζει σε εμπαθείς και αστοιχείωτους ανθρώπους που ευρίσκονται εκτός της Εκκλησίας. Δεν μου αρέσει να ακούω ανθρώπους να λένε α… ο Μεντζελόπουλος τα είπε, αν ήταν σωστός θα έμενε στην Αυστραλία και δεν θα τον έδιωχνε ο Στυλιανός νύχτα και πολλά  άλλα.

Όπως δεν μου άρεσε και εχθές να ακούσω σχόλιο για το άρθρο σας περί του στοματικού σεξ. Όταν δε είπα σε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου πως ωραία τα γράφει ο Άγιος Πειραιώς μου απήντησε: Μα αυτός είναι δικηγόρος τι δουλειά έχει με τα Ιατρικά, αλλά τι περιμένεις παιδάκι μου άνθρωπος ανέραστος από την ζωή απέραστος.

Θέλω να σημειώσω πως λυπούμαι βαθύτατα γι’ αυτά που ακούγονται για το όνομά σας κατά καιρούς, αλλά και εσείς δίδετε τροφή κάμετε ηθελημένα επίδειξη πνεύματος, θα πρέπει όμως να μάθετε ότι, κανείς ποτέ δεν κατηγορεί κανένα ότι δεν είναι πνευματώδης ενώ όλοι κατηγορούν εκείνον που θέλει να δείξει πως έχει πνεύμα, καθώς και όταν το έχει γι’ αυτό μην καταντάτε νεκρίτης!

Που είσαστε εσείς  Σεβασμιώτατε να ομιλήσετε και να διαδηλώσετε με τους πιστούς κατά του ερχομού του Πάπα επί Χριστοδούλου;

Που είσαστε εσείς να διαμαρτυρηθείτε για τα δυο κοινά Πρωτοχρονιάτικα μηνύματα 1/1/2006 και 1/1/2007 που έχουν υπογράψει ο νυν Σύρου κ. Δωρόθεος με τους Καθολικούς Επισκόπους Φραγκίσκο και Νικόλαο; και την ανταλλαγή δώρων αναμεταξύ τους; (αυτούσια τα κοινά μηνύματα  σας τα παραθέτουμε στο τέλος)

Σεβασμιώτατε, υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα σήμερα στην χώρα μας και με αυτά που γράφετε συχνά – πυκνά δημιουργείτε περισσότερα προβλήματα και στην Μητρόπολη Σύρου και στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Γνωρίζουμε ότι είστε εγωιστής, δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι είστε και σκληρόκαρδος αλλά τα γραφόμενά σας επιδεικνύουν ότι είστε και επίβουλος και αυτό είναι επικίνδυνο διότι δεικνύει άριστα την υποκρισία σας.

Μέσα στα όσα αρνητικά διακρίνουμε για τον χαρακτήρα σας διαπιστώνουμε ότι είστε και οξύθυμος πράγμα και αυτό επικίνδυνο για αυτούς που σας συναναστρέφονται. Η υπερηφάνειά σας Σεβασμιώτατε, στον βαθμό που την έχετε εσείς, πρέπει να ξέρετε ότι είναι πάθος γι’ αυτό πολλές φορές δυσαρεστείτε τους πλησίον σας, δια τούτο αλλάξτε έστω και τώρα την συμπεριφορά σας για να γίνετε αξιότιμος άνθρωπος.

Μπορεί η συμπεριφορά σας να είναι σοβαρή, αυστηρή και υποψιαστική, αλλά όσοι θρησκευόμενοι σας γνωρίζουν και όχι θρησκόληπτοι βλέπουν μπροστά τους ένα θρησκευτικό υποκριτή. Προσποιείστε αγιοσύνη, αλλά δυστυχώς είστε ανόσιος, προσποιείστε φιλία, αλλά είστε αδιάφορος. Γράφετε για πατριωτισμό αλλά είστε πλάνος, προσποιείστε όλα τα είδη της αρετής αλλά είστε υποκριτής.

Μου θυμίζετε κάποιον ο οποίος έλεγε: Εγώ, να χύσω το αίμα μου για την πατρίδα! και αυτός έφυγε νύχτα από το σπίτι για να μην πάνε και τον πιάσουν και γίνει στρατιώτης. Μην αφήνετε Σεβασμιώτατε μέσα από τα γραφόμενά σας να βγαίνει ο φθόνος της ψυχής σας, διότι μέσα από αυτά φαίνεστε ως φθονερό φίδι ανόητο.

 Σεβασμιώτατε, λίγη προσοχή στα γραφόμενά σας, διότι πολλές φορές ίσως άθελά σας με αυτά που γράφετε βλασφημείται το όνομα του Θεού από ανθρώπους που δεν έχουν την υποτιθέμενη μόρφωση την δική σας.

Τέλος μην ξεχνάτε ότι αυτή η δήθεν εμπνευσμένη συχνή - πυκνή  αρθρογραφία για διάφορα θέματα δεν σας εξασφαλίζει το αύριο που είναι βέβαια πολύ μακριά για τον Θρόνο των Αθηνών γι’ αυτό μην πείθεσθε από δήθεν αδελφικά χτυπήματα στην πλάτη, γιατί υπάρχουν και τα αδελφικά μαχαιρώματα όπως έχουμε δει και κατά το παρελθόν στην οδό Ιασίου.

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε

ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ

Άγραφα 30/9/2012

MHNYMA

TOY ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΥΡΟΥ κ.ΔΩΡΟΘΕΟΥ Β`

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΡΟΥ κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ,

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΥΣΕΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ,

ΓΙΑ ΤΗΝ 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2006

«Ειρήνη φίλη, το παρά πάντων μεν επαινούμενον αγαθόν,

υπ’ ολίγων δε φυλασσόμενον» (Αγ.Γρηγόριος Θεολόγος Ε.Π.Ε.1, 328)

Ευλογημένοι Χριστιανοί,

Με την Χάρη και το έλεος του Δωρεοδότη Κυρίου μας, ένα νέο έτος ανατέλει για μία ακόμη φορά στην προσωπική ιστορική μας διαδρομή. Με την ευκαιρία λοιπόν της πρώτης ημέρας του νέου αυτού ημερολογιακού έτους 2006, απευθυνόμαστε από κοινού σήμερα προς εσάς, τούς φιλευσεβείς Χριστιανούς της Σύρου, για να καταθέσουμε στην αγάπη σας σκέψεις και προβληματισμούς, αλλά και να ευχηθούμε εκ του περισσεύματος της καρδιάς μας, το νέο έτος να είναι μεστό προσωπικών προσδοκιών, ονείρων, στόχων και οραματισμών.

 Προσευχόμαστε επίσης, το ανέσπερο φως του ταπεινού Σπηλαίου να καταυγάζει με τα πολυτιμώτατα αγαθά της υγείας, της ευημερίας, της πνευματικής καρποφορίας και κυρίως της ειρήνης, τον κόσμο μας.Ο σύγχρονος άνθρωπος καυχάται για τα πολιτισμικά και ιδιαιτέρως για τα τεχνολογικά του επιτεύγματα. Πράγματι, κατόρθωσε να ζει με μεγάλη άνεση και τεχνική υπεροχή σε έναν πλανήτη, πού διαρκώς μεταβάλλεται.

Έχει κατακτήσει το διάστημα. Η γη έγινε το σπίτι του και ο Γαλαξίας η γειτονιά του. Κι όμως δεν ζει μία ευτυχισμένη και ήσυχη ζωή. Διαρκώς αγωνιά, διαρκώς παλεύει, διαρκώς αδημονεί, μη μπορώντας να αντικρύσει την λάμψη των ματιών των συνανθρώπων του, να ενωτισθή τα αγωνιώδη σκιρτήματα των ψυχών τους. Και κατά σχήμα οξύμωρο, επιζητώντας την ειρήνη, διακινεί όπλα ισχυρά, ελπίζοντας ότι με αυτά θα την κατοχυρώσει! 

Ωστόσο πολλές συρράξεις σε διάφορα σημεία του κόσμου μας παραμένουν ανοικτές, καταδεικνύοντας τραγικά ότι οι πολεμικές συγκρούσεις δεν αποτελούν μόνον κληρονομιά του παρελθόντος, αλλά και  πραγματικότητα του παρόντος. Tα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά κτυπήματα, απέλπιδες πράξεις επιβολής μιάς θανατηφόρου και απαξιωτικής  «ειρήνης», πού σημάδεψαν την  ανατολή του 21ου αιώνα, καθιστούν ανησυχητική την εικόνα του αύριο, εάν εμείς, οι χριστιανοί πολίτες, παραμείνουμε απαθείς στα διαδραματιζόμενα.

Ανατρέχοντας νηφάλια στην σύγχρονη Ευρωπαϊκή ιστορία, θα παρατηρήσουμε την ωρίμανση των φιλειρηνικών αξιών στην εποχή μας, οι οποίες εκπηγάζουν από το ιερό Ευαγγέλιο, μετά τις οδυνηρές συνέπειες των πολεμικών αναμετρήσεων του παρελθόντος. Γίνεται επιτέλους αντιληπτό, ότι το αίμα των πολέμων δεν μπορεί να ποτίσει και να καρπογονήσει τα ειρηνικά σπέρματα της διδαχής του Ευαγγελίου και δεν μπορεί να δώσει πνοή στα άνθη της Αιώνιας Ζωής.

Αγαπητά μας παιδιά,

Η φοβερώτερη σύγκρουση όλων των εποχών και όλων των αιώνων πραγματοποιήθηκε επάνω στον Σταυρό, επί του μαρτυρικού Γολγοθά. Εκεί συγκρούσθηκε το φως με το σκοτάδι, η αλήθεια με το ψεύδος, η κακία με την αρετή, η αγιότητα με την αμαρτία, η ζωή με τον θάνατο. Εκεί  ο Κύριος συνέτριψε το κράτος του διαβόλου και ανύψωσε τον άνθρωπο στον Ουρανό, χαρίζοντας στην χοϊκή καρδιά του την αληθινή και απόλυτη ειρήνη, την ειρήνη του Θεού.

Αυτήν χρειάζονταν οι άνθρωποι από την εποχή της πτώσεως των Πρωτοπλάστων, για να αισθανθούν ευτυχείς. Γι` αυτό και ο Θεάνθρωπος Ιησούς, αυτό το πολυπόθητο αγαθό, την ειρήνη, έφερε ως πρώτο δώρο στον κόσμο, κατά την νύκτα της Γεννήσεώς Του. «Και επί γης ειρήνη» ανήγγειλαν οι Άγγελοι στην ανθρωπότητα, από το ουρανογείτον Σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αυτήν την ειρήνη, πού αναγεννά και καθαίρει την ψυχή του ανθρώπου από τον σάλο των παθών, πού εμπνέει την ευλάβεια προς τον Θεό, τον σεβασμό και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο.

Αυτήν την ειρήνη διακηρύσσουμε και εμείς, οι πνευματικοί σας Πατέρες, σε όλους εσάς, τα πνευματικά μας παιδιά, πού γνωρίζετε καλά ότι στον ευλογημένον αυτό τόπο συνυπάρχουμε ειρηνικά, σεβόμενοι τις πατρώες παραδόσεις και τα εκκλησιαστικά ήθη εκατέρωθεν, αμιλλόμενοι δε σε έργα κοινωνικής  ευποιϊας και φιλαδελφείας,  σύμφωνα με τον ζωηφόρο λόγο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: «Μη ξεχνάτε ότι η Βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και ποτά, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη, χαρά και ομόνοια πού προσφέρει το Άγιο Πνεύμα.

Διότι εκείνος, πού με τις αρετές αυτές διακονεί τον Χριστό, ενεργεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και επιδοκιμάζεται από τούς ανθρώπους. Ας επιδιώκουμε και εμείς κάθετι πού συντελεί στην ειρήνη και στην μεταξύ μας πνευματική ωφέλεια και οικοδομή» ( Ρωμ.14, 17-19). Οφείλουμε επομένως να ενώσουμε τα χέρια μας σε έναν διαπροσωπικό διάλογο και μία κοινωνία αγάπης, η οποία θα εξαφανίσει τις διαχωριστικές γραμμές και θα δώσει στον κόσμο μήνυμα ειρήνης και χριστιανικής αλληλεγγύης.

Το άγρυπνο μάτι του Θεού μας παρακολουθεί. Ας μείνουμε κάτω από την ευεργετική προστασία Του και ας αναδειχθούμε εμείς πρωτοπόροι, σε μία προσπάθεια πού θέλει να φέρει τις Εκκλησίες μας πιο κοντά. Με την ανατολή λοιπόν του νέου έτους 2006, πού η άρρητη αγάπη του Άναρχου Κυρίου της Ζωής μας χαρίζει, πατρικώς σας ευχόμαστε υγεία, μακροημέρευση και δύναμη στους βιοτικούς και πνευματικούς σας αγώνες, προκειμένου να αναδειχθήτε άξια τέκνα του Πατέρα των Φώτων και της αυθεντικής ειρήνης, κατά την Θεϊκή διαβεβαίωση:

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομασθούν παιδιά του Θεού» (Ματθ.5,9).

†  Ο Μητροπολίτης Σύρου

ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β’

† Ο Καθολικός  Επίσκοπος Σύρου

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

MHNYMA

TOY ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΥΡΟΥ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΥ Β`

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΥΡΟΥ κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ,

ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΗΝΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΥΣΕΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ,

ΓΙΑ ΤΗΝ 1η ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ 2007

Προς το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Σύρου και της Τήνου

Ευλαβέστατοι Ιερείς,

Χριστιανοί μας ευλογημένοι,

Μιάν εβδομάδα πριν υποδεχτήκαμε την Ανατολή των Ανατολών και προσκυνήσαμε Βρέφος στη Φάτνη Του τον Θεάνθρωπο Χριστό. Σήμερα, υποδεχόμαστε την ανατολή του Νέου Έτους και αποχαιρετάμε τον παλιό, κρατώντας στη μνήμη μας ζωντανές τις ευχάριστες στιγμές και απωθώντας στη λήθη κάθε τι που μας πίκρανε. Σήμερα, συναγμένοι στους Ναούς μας, ευχαριστούμε τον Δωρεοδότη Κύριο για τα όσα μας προσέφερε και όλοι ευχόμαστε ο καινούργιος χρόνος να μας φέρει την ειρήνη.

Αλλά μπορούμε άραγε, οι σημερινοί άνθρωποι να πιστέψουμε στην ειρήνη, σ` ένα κόσμο ειρηνικό, σε μία ζωή ειρηνική; Η απάντηση στο ερώτημα φαίνεται θεωρητικά εύκολη! Όλοι υποστηρίζουν ότι η ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί, αρκεί να επικρατήσει ανάμεσα στους ανθρώπους και τους λαούς η εμπιστοσύνη και η φιλαδελφία. Αλλά η εμπιστοσύνη δεν πηγάζει παρά μόνο από την αδελφοσύνη, που γεννά η αγάπη. Όταν η αγάπη εξαφανίζεται από τον κόσμο, αφήνει στις καρδιές την υποψία και το φόβο.

Η αγάπη μας οπλίζει με υπομονή, με ψυχραιμία και μας χαριτώνει ώστε να αντιμετωπίζουμε σωστά τους άλλους και τα καθημερινά προβλήματα. Η κοινή λογική επισημαίνει κοινά μέτρα, κοινά κριτήρια  ανθρώπων και λαών, κοινή πνευματική διάλεκτο. Αλλά, αυτά είναι δωρήματα της αγάπης, που συνεργούν  ώστε τα άτομα και οι διαπροσωπικές τους σχέσεις , να συντελούνται σ` ένα κλίμα πνευματικής ζεστασιάς, όπου όλα είναι καθαρά και συγκεκριμένα.

Η αγάπη, όμως, δεν αποκτάται επειδή το θέλουμε, αλλά επειδή ματώσαμε και ίσως δακρύσαμε για να την κατακτήσουμε! Η αγάπη είναι το μέγιστο και κύριο δώρημα του Θεού στους ανθρώπους, στα παιδιά Του, διότι ο Θεός, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή «αγάπη εστιν» (Α` Ιω. 4,8 ).Η δική Του παρουσία μέσα στη ζωή  μας αποσοβεί τις εκρήξεις και συμβιβάζει αρμονικά τα  διεστώτα.

Εκείνος είναι η Αρχή, στην οποία η ζωή μας ανάγεται και από την οποία με το φως της αγάπης, φωτίζεται, της αγάπης την οποία ο ιερός Χρυσόστομος σε ομιλία του στη Γένεση, ονομάζει «αρετών το κεφάλαιον και πασών των του Θεού εντολών τον θεμέλιον λίθον» (εις την Γένεσιν ΝΒ`, PG, 54,463). Όταν, όμως, απωθούμε από τη ζωή μας το Θεό, τότε χάνεται της αγάπης το φως και μέσα στο σκοτάδι όλα γίνονται άγνωστα, επίφοβα, εχθρικά.

Τότε ο άνθρωπος χάνει και την καλή πίστη και την κοινή λογική, μετράει τη ζωή με εγωιστικά κριτήρια και παύει να  βλέπει στο πρόσωπο του άλλου τον αδελφό, μία διαπίστωση που γίνεται μόνο στης αγάπης τη φεγγοβολή. Ο χρόνος που πέρασε έκλεισε λουσμένος από μία τέτοια φεγγοβολή δυο γεγονότων καταλλαγής, που σηματοδοτούν την πορεία του Χριστιανισμού προς την ειρήνη δια της αγάπης.

Ο Επίσκοπος Ρώμης, Πάπας Βενέδικτος 16ος, πορεύτηκε προς τη Βασιλίδα των πόλεων, τη Νέα Ρώμη, το μαρτυρικό Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος πορεύτηκε προς τη Δύση, προς την Πρεσβύτερα Ρώμη, και εξέπεμψαν μήνυμα φιλαλληλίας, αγάπης και φιλαδελφίας πάνω από τους τάφους Πέτρου και Παύλου προς την Χριστιανική Εκκλησία αλλά και προς την Οικουμένη, διότι «ειρήνης εστίν Θεός, ο Θεός. και ου διηρημένοις αλλήλων, ηνωμένοις δε κατά την ψυχήν το της ειρήνης  επαναπάυσεται  πνεύμα», κατά τον Χρυσορρήμονα  Ιωάννην (Περί τελείας αγάπης, PG, 56,281)

Ειρήνη στην ψυχή μας με την πίστη και τη διαρκή παρουσία του Θεού, ειρήνη εν αγάπη μέσα στις κοινωνίες, ειρήνη στους λαούς. Ειρήνη και αγαθοποιία! Ειρήνη στη μικρή μας κοινωνία, όπου ο καθένας γνωρίζει το πρόσωπο του άλλου και αναγνωρίζει σ` αυτό την εικόνα του Θεού.

Παιδιά μας αγαπητά,

Ο εξουσιάζων χρόνους και καιρούς Κύριος ας χαρίζει σε όλους άφθονα τα πνευματικά και υλικά αγαθά, ώστε η ζωή μας να συνεχίζεται για πολλά-πολλά χρόνια με υγεία, χαρά και πνευματική προκοπή.

                                 

                               Ε υ λ ο γ η μ έ ν η   Χ ρ ο ν ι ά  !

  

†  Ο Μητροπολίτης Σύρου

ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β’

† Ο Καθολικός  Επίσκοπος Σύρου

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

† Ο Καθολικός  Επίσκοπος Τήνου

ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 Πηγή: Zougla.gr

 

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ Ν ΓΕΩΡΓΙΟΣ - Ο ΗΜΙΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟΣ

Ο εν λόγω κύριος επί εποχής Χριστοδούλου αρθρογραφούσε στην Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος όπου τα κείμενά του όλα ανέβλυζαν θυμίαμα εύοσμον για τα έργα του τότε Αρχιεπισκόπου και της κουστωδίας του και ο νοών νοείτο… Ως ημιανεπτυγμένος που είναι όμως προσπαθεί με το ζόρι να αναπτύξει το πνεύμα του μόνο σε κάποια πράγματα απλώς και μόνο για κάποιο υποτιθέμενο ευπρεπές έργο του  αλλά δυστυχώς είναι ανίδεος άλλων γενικότερων γνώσεων.

Αυτός λοιπόν ο ημιανεπτυγμένος άνθρωπος που έχει πιάσει στασίδι στην Ηλεκτρονική Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ αλλά περισσότερο στο Ιστολόγιο ΑΚΤΙΝΕΣ ανέρτησε στις 23/9/2012 κείμενο με τίτλο: Κινητικότητα για τις προσεχείς εκλογές Αρχιερέων (Διαβάστε:http://aktines.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7015.html) όπου μέσα εκεί θυμήθηκε ξαφνικά την Εισήγηση του πρώην Θηβών και Λεβαδείας και νυν Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Κ.κ. Ιερωνύμου όπου όντως ανεγνώσθη στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Αναλήψεως Βόλου την 1/12/2001 όπως γράφει από τον π. Αδαμάντιο Αυγουστίδη επί απουσία του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας Κ.κ. Ιερωνύμου λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεών του.

 
Αφού αναλώνεται σε πολλές αστοχίες στο κείμενό του όπως π.χ. τις επισκέψεις Αρχιερέων στην Αρχιεπισκοπή για να πείσουν τον Αρχιεπίσκοπο ώστε να δώσει το χρίσμα σε κάποιους Αρχιμανδρίτες στις επερχόμενες Εκλογές για τις χηρεύουσες Μητροπόλεις, αφού εμπλέκει και τον Αρχιγραμματέα της Συνόδου ότι και αυτός προωθεί κάποια υποψηφιότητα δικών του ατόμων, ξαφνικά γράφει ότι από την Αρχιεπισκοπή τηρείται σιωπή. Η απορία μου είναι όμως αφού τηρείται σιωπή από την Αρχιεπισκοπή πως αυτός γνωρίζει ότι ανεβοκατεβαίνουν Αρχιμανδρίτες και Μητροπολίτες στο Αρχιεπισκοπικό Μέγαρο;

Μήπως έχει πιάσει καρεκλίτσα απέναντι στην κρεπερί όπου άλλα βλέπει και άλλα γράφει; Τέλος πάντων. Επειδή όμως έχει πολλά ερωτηματικά ο ημιανεπτυγμένος κ. Παπαθανασόπουλος για τον τρόπο εκλογής των Αρχιερέων όπως το γιατί δεν ζητούσε την τροποποίηση του νόμου παλαιότερα στον Μακαριστό Σεραφείμ και τον Χριστόδουλο ο νυν Αρχιεπίσκοπος.

Στον Χριστόδουλο το είχε ζητήσει πολλάκις, διότι έβλεπε ο νυν Αρχιεπίσκοπος πως εκλέγοντο επί Χριστοδούλου οι Αρχιερείς και ένας λόγος που θέλουμε να πιστεύουμε ότι το απαιτούσε ο κ. Ιερώνυμος ήταν όταν το πράγμα έφτασε στο ζενίθ με την πλαστογραφία των τριών ψηφοδελτίων που ιδίοις χερσί Χριστοδούλου έγινε για την μετάθεση του τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου για την Μητρόπολη Αττικής και νυν Μοναχού Παντελεήμονα Μπεζενίτη. (υπάρχουν στην κατοχή μας Γνωματεύσεις που επαληθεύουν τα γραφόμενα περί της πλαστογραφίας). Για να μην αναφερθούμε και σε άλλες περιπτώσεις και λαθροχειρίες της εποχής εκείνης.

Στο κείμενό του ο ημιανεπτυγμένος κ. Παπαθανασόπουλος μεταφέρει ελλειπή βέβαια γραφόμενα από την τότε Εισήγηση του νυν Αρχιεπισκόπου στο Βόλο όπως: "Σήμερα δεν πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για τον τρόπο εκλογής των Αρχιερέων. Είναι διαβλητός και αναξιόπιστος. Είναι αναγκαίο να γίνει κάτι το ταχύτερο δυνατό προς το καλύτερο. Και εδώ δυστυχώς νικάει ο φόβος και πνίγεται η ελευθερία. Πού; Στην κρισιμότερη δομή της Εκκλησίας, δηλαδή στη σύναξη όλου του σώματος της Ιεραρχίας…. Αλλά και η κεντρική διοίκηση έχει και αυτή τρόπο εξασφαλισμένο, ώστε να πνιγεί η ελευθερία και να επιβληθεί ο φόβος. Έτσι γίνονται κατ' ιδίαν συναντήσεις, συζητήσεις, συναλλαγές. Έπειτα οι εκλέκτορες  Αρχιερείς δεν ψηφίζουν με σταυρό, αλλά γράφοντας στο δελτίο τα στοιχεία του υποψηφίου με το χέρι τους. Έτσι ο γραφικός χαρακτήρας είναι αψευδής μάρτυρας στα χέρια της γραμματείας…Όλα αυτά δεν ταιριάζουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά σε μια "Εκκλησία" που έχει καταστεί ιδεολογία.

Το κείμενο όμως της Εισηγήσεως γράφει πολλά και για να καταλάβει κάποιος τι λέει θα πρέπει να την διαβάσει όλη με προσοχή, δια τούτο σας την παραθέτουμε πιο κάτω αυτούσια.

Πως γνωρίζει όμως ο ημιανεπτυγμένος κ. Παπαθανασόπουλος ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν το έχει συζητήσει και σήμερα με τους Μητροπολίτες; Έχει ξεχάσει όμως φαίνεται πως των πλειόνων η γνώμη κρατείτο. Σήμερα πρέπει να συνειδητοποιήσει ο ως άνω κύριος ότι το σύστημα πλέον είναι Συνοδικό και όχι Αρχιεπισκοποκεντρικό όπως επί Χριστοδούλου δηλαδή του αποφασίζομεν και διατάσσομεν!!!

Σε ότι αφορά τώρα τον π. Θεοδόσιο Μαρτζούχο για τον οποίον κόπτεται ο ημιανεπτυγμένος κ. Παπαπαθανασόπουλος θα πρέπει να ξέρει ότι την περίοδο της βρώμικης στημένης υποθέσεως των Οικονομικών της Εκκλησίας ο κ. Μαρτζούχος έλεγε πάρα πολλά κατά του προσώπου του τότε Θηβών για να έχει την εύνοια του Μελετίου, αλλά δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθούμε στα τότε λεγόμενά του ίσως σε άλλη ανάρτηση χρειαστεί.

Τέλος ο ημιανεπτυγμένος κ. Παπαθανασόπουλος πρέπει να μάθει ότι: «Εάν μη Κύριος οικοδομήσει πνεύμα, εις μάτην εκοπίασαν οι οικοδομούντες.

 
Άγραφα 29/9/2012

ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ

------------------------------
ΕΙΣΗΓΗΣΗ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ Κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

 ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ

ΝΑΟΥ  ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ  ΒΟΛΟΥ

ΜΕ ΘΕΜΑ: ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Αγαπητοί μου,

Θά ήθελα να σάς ευχαριστήσω γιά τήν ευκαιρία που μου δίνετε νά επικοινωνήσω μαζί σας στην σύναξη αυτή και γιά τή δυνατότητα πού μου προσφέρετε νά προβληματισθούμε από κοινού σε θέματα τόσο βασικά γιά τήν ζωή μας. Οφείλω να δηλώσω ότι αυτά πού θά πω δέν διεκδικούν κάποια ακαδημαϊκή αναγνώριση στους επιστημονικούς χώρους της θεολογίας ή της φιλοσοφίας, αλλά είναι ξέσπασμα πόνου και αγωνίας. Δέν λέγονται γιά κατάκριση ή επίρριψη ευθυνών σέ κάποιους, άλλά ως κέντρισμα γιά ανάνηψη, πάντοτε στις ανθρώπινες διαστάσεις και δυνατότητες, όλων όσοι μετέχουμε στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.

Τούς προβληματισμούς, τις διαπιστώσεις, τις εμπειρίες μου, καθώς και τις πιθανές προτάσεις μου, θά τις διατυπώσω αναφερόμενος στο θέμα πού μου εδόθη νά προσεγγίσω, «Φόβος και ελευθερία στις δομές της Εκκλησίας μας». Ό χρόνος δέν επαρκεί γιά διεξοδική ανάλυση του θέματος, άλλά φρονώ ότι ή αγαπητή ομήγυρη τών συνέδρων δέν έχει ανάγκη ξεναγήσεως σέ αυτό ή άλλως τής «επισκέψεως τών ονομάτων», κατά τον αρχαίο πρόγονό μας. Όμως επιθυμώ νά προσδιορίσω τά όρια και τό πλαίσιο του χώρου στόν όποίο θά κινηθούμε, δηλαδή πώς εγώ κατανοώ τό φόβο και τήν ελευθερία μέσα στις δομές της Εκκλησίας, γιά νά δοθούν αφορμές γιά γόνιμη συζήτηση στή συγκεκριμένη σύναξη.

A)Μακαριστός θεολόγος και Ακαδημαϊκός διδάσκαλος, σέ ανακοίνωσή του στήν Ακαδημία τών Αθηνών, έκανε λόγο γιά δύο τάσεις στην ζωή τής Εκκλησίας. Της συντηρητικής και τής φιλελεύθερης.«Ή πρώτη, ή συντηρητική», γράφει, «μή άντιπροσωπεύουσα κατ' ανάγκην, ως κοινώς εκλαμβάνεται, τήν στασιμότητα και τήν οπισθοδρομικότητα, δια τήν νουνεχή και προσεκτική διαχείρισιν τών πραγμάτων και διά τήν φρόνιμον διατήρησιν τών καλώς κεκτημένων και τήν ευλαβικήν έπαγρύπνησιν τής διαφυλάξεως αυτών, αν και έκ τής φύσεως βραδεία, επιφυλακτική και διστακτική, αποδεικνύεται πολλάκις επωφελής και πολύτιμος διά τής αποκρούσεως έπιπολαιοτέρας και πέραν του πρέποντος έπισπευδομένης αλλαγής»

Έξ άλλου, «ή φιλελευθέρα τάσις, ή ουχί σπανίως συκοφαντουμένη ως επαναστατική και ανατρεπτική, μέ τήν αυτήν πάντοτε τής εσωτερικής και ηγετικής ευθύτητος και εντιμότητος προϋπόθεσιν, αποδεικνύεται ωφέλιμος και ευεργετική, διότι και αυτή μέ νουνεχή και ψύχραιμον έκτίμησιν τών πραγμάτων, είς περιπτώσεις μάλιστα ταχειών εξελίξεων τής ζωής, οιονεί προμηθεϊκώς και προφητικώς, προκαταλαμβάνουσα τά ουχί πάντοτε ευκρινώς φαινόμενα πράγματα, ευρίσκει ευχερώς τήν είς τους νέους ορίζοντας άναστροφήν της, και επιτυγχάνει ταχύτερα και θετικώτερα είς ώφέλειαν αποτελέσματα».

Σπεύδει όμως ό Καθηγητής νά απλώσει τήν γέφυρα γράφοντας: «Αμφότεραι  αί τάσεις αύται, όλως αντίθετοι προς άλλήλας, είναι έν τούτοις δυναμικαί, ψυχικοί και πνευματικαί εκδηλώσεις, άμφότεραι, παρά τήν αντίθεσίν των,  άξιαι τιμής και σεβασμού διότι ύπό τήν βεβαίαν προϋπόθεσιν εσωτερικής και ηγετικής εύθύτητος και έντιμότητος, έστω και δι' άλλης οδού, άμφότεραι του αυτού καλού και ωφελίμου καταστοχάζονται». Ασφαλώς ό καθηγητής υπονοεί τον γόνιμο και δημιουργικό διάλογο, τήν προσπάθεια αλληλοκατανοήσεως μέ εντιμότητα, χωρίς σκοπιμότητες και επιδιώξεις μέ τήν συναίσθηση ότι καθημερινά καλούμεθα μέσα στην Εκκλησία νά μαρτυρήσουμε και νά διακονήσουμε. Μελετώντας τά κείμενα αυτά, υπογραμμίζω τούτη τήν γέφυρα, πού δέν είναι τίποτε άλλο παρά ή δυνατότητα επικοινωνίας τών δύο αυτών τάσεων, πού υπήρχαν, υπάρχουν και θά υπάρχουν στήν εκκλησιαστική πραγματικότητα.

Ή διαλεκτική δέν ήταν βασικό αγαθό μόνο στή ζωή τών σημαντικών προσωπικοτήτων τής αρχαίας Ελλάδος. Ήταν και χάρισμα τών Πατέρων τής Εκκλησίας, τής εκκλησιαστικής ζωής γενικότερα, διά μέσου τών αιώνων. Ή συνάντηση αντιθέτων τάσεων διά τής έν Άγίω Πνεύματι επικοινωνίας έδωσαν γόνιμους καρπούς, πνευματικούς θησαυρούς και κυρίως εμπειρία ζωής έν Χριστώ.Αντιθέτως, όπου και όταν υπήρξε απομόνωση, εγκλωβισμός, προκατάληψη και τυφλή επιθετικότητα - τά συστατικά δηλαδή στοιχεία τής ελλείψεως τής αγάπης του Χριστού - αυτά λειτούργησαν, τόσο γιά τά πρόσωπα, όσο και γιά τήν όλη στάση ζωής του εκκλησιαστικού οργανισμού, ως δηλωτικά μιας χαρακτηριστικής κατάστασης αφορήτου κολάσεως.

Ό,τι είναι αυτονόητο γιά τις σχέσεις τών απλών ανθρώπων, δηλαδή ή ύπαρξη ουσιαστικής επικοινωνίας έν άληθεία και ανυποκρισία μεταξύ τους, αυτό είναι δυσεύρετο αγαθό γιά τούς αδελφούς τής αυτής ευχαριστιακής κοινότητας. Και δέν αναφέρομαι βέβαια γιά τό τί συμβαίνει όταν «ακραιφνείς» Όρθόδοξοι επικοινωνούν μέ ανθρώπους άλλης θρησκείας ή άλλου χριστιανικού δόγματος ή άλλων πεποιθήσεων. Ή προκατάληψη, ή έλλειψη σεβασμού στο πρόσωπο του άλλου, ή σκοπιμότητα, ή ισοπέδωση, ή εκμετάλλευση είναι πλέον προϊόντα έν αφθονία στις σχέσεις μας.

"Ετσι δέν είναι πλέον υπερβολικό νά πούμε ότι έν πολλοίς και εμείς δέν λειτουργούμε ως κοινότητα, τόσο στο ενοριακό όσο και στο επισκοπικό επίπεδο. Δέν αποτελούμε πρότυπο και παράγοντα κοινωνικής συμβίωσης και δραστηριότητος, δύναμη μεταμορφωτική τής κοινωνίας, περισσότερης και μεγαλύτερης σημασίας άπό τήν κάθε πολιτική δραστηριότητα.

Δέν πρέπει νά παραβλέψουμε ότι, ήδη προ πολλού, ζούμε μιά καινούργια κατάσταση, πού καθημερινώς επιβαρύνεται. Τό πνεύμα και ή στάση ζωής του κόσμου, δηλαδή αυτό πού λέμε εκκοσμίκευση, δέν είναι έξω και πέρα άπό τά τείχη και τά όρια του εκκλησιαστικού σώματος, άλλά βρίσκεται πιά εντός και μάλιστα λειτουργεί κυριαρχικά.

Β)Αυτοί πού έχουν γνώση πώς εκφράζεται στις μέρες μας τό εκκλησιαστικό γεγονός, γνωρίζουν ότι πολλοί άνθρωποι τών γραμμάτων, τής τέχνης, διανοούμενοι πού δέν τούς έλειψε τό ενδιαφέρον γιά τό εκκλησιαστικό μήνυμα και πού ζυμώθηκαν μέ τήν ιστορία, πιστεύουν ότι ή Εκκλησία υπάρχει γιά νά προσανατολίζει τόν άνθρωπο και τούς λαούς στά καίρια και τά εσχατολογικά, γιά νά διαμορφώνει συνείδηση και στάση κοινή έναντι του κόσμου, τών ανθρωπίνων σχέσεων και εκείνων μέ τό Θεό. Όλοι αυτοί θέλουν νά ψιθυρίσουν στό χριστιανό αδελφό τους, νά «πουν στην Εκκλησία», τούς λογισμούς, τις αντιρρήσεις τους, γιατί όχι και τήν αγωνία και τόν αγώνα τους, γιά τά εκφυλιστικά φαινόμενα, πού συναντούν καθημερινά στήν εκκλησιαστική πραγματικότητα, και νά ζητήσουν νά μήν προδοθεί αύτη ή τελευταία τους ελπίδα.

Αυτή τή στάση ζωής ονομάζω Ελευθερία, γιατί ελευθερία δέν είναι μόνο ή απελευθέρωση άπό κάποιον ή κάτι, άλλά και εκείνο πού διώχνει τήν εσωτερική στάχτη άπό τήν σπίθα τής ελπίδας. Αυτή τήν ελευθερία αντιλαμβάνομαι, τήν έκφραση και τή δραστηριότητά της αναζητώ και αυτήν και καμία άλλη δέν εννοώ στήν προμετωπίδα του θέματος «ελευθερία στις δομές τής Εκκλησίας μας». Υπάρχει όμως και μιά άλλη τάση και στάση ζωής στό εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.

Είναι κάποιοι άνθρωποι, καλοπροαίρετοι πολλές φορές ως προς τά άλλα, άλλά μέ έμβλημα «μή θίγετε τά κακώς κείμενα». Κάποιοι άλλοι πού απολυτοποιούν τά έπί μέρους.  Δέν είναι σπάνιο τό φαινόμενο, «στείρες παραδόσεις», πού επεκράτησαν πολλές φορές άπό λάθος ή μέ στραβό τρόπο, νά θεωρούνται απαραβίαστες και ανέγγιχτες. Άλλοι κακοήθεις και συνήθως βολεμένοι και εξυπηρετούμενοι, έχοντας «πορισμόν τήν εύσέβειαν» μεταμορφώνονται συχνά σέ σωτήρες τής Εκκλησίας, τιμητές τών πάντων.

Αυτοί οί «αύτοκεχρισμένοι» σωτήρες, ώς πρόσωπα ή ώς στάση ζωής, γίνονται καταπιεστές, εκβιάζουν μέ έναν ιδιότυπο τρόπο, φοβίζουν στελέχη πού κλήθηκαν νά μαρτυρήσουν και νά διακονήσουν σέ επιτελικές εκκλησιαστικές θέσεις. Δέν εννοώ κανέναν άλλο φόβο στό σημερινό μου θέμα, παρά μόνον εκείνους τούς τρόπους πού μετέρχονται ορισμένοι μικρονοϊκοί δικτατορίσκοι στόν εκκλησιαστικό χώρο γιά νά επιβάλλουν διά τής βίας τις προσωπικές τους απόψεις.

Ή Εκκλησία είναι θεανθρώπινος οργανισμός και επομένως κατά τά ανθρώπινα μέτρα και τήν καθημερινή πρακτική είναι ορατές οί δομές της και οί καταστάσεις πού ζει. Σέ τρεις μόνο περιπτώσεις αυτών τών δομών θά εστιάσω τή σκέψη μου και πιστεύω ότι θά φανεί ή τραγικότητα τής πάλης μεταξύ ελευθερίας και φόβου.

1. Τό μεγάλο αμάρτημα τής εκκλησιαστικής πρακτικής πού ξεκινά άπό τή Διοικούσα Εκκλησία είναι ή αλλοίωση του ευαγγελικού μηνύματος και ή άνετη φιλοξενία στους κόλπους του πνεύματος του κόσμου τούτου. Αντί νά γίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο ό κόσμος Εκκλησία, γίνεται δυστυχώς ή Εκκλησία κόσμος. Αντί ή Εκκλησία νά επηρεάζει τό πεζοδρόμιο, τό πεζοδρόμιο επηρεάζει τήν Εκκλησία. Έτσι, κατ' ανάγκην, τό συνοδικό σύστημα απωθείται στό περιθώριο. Όταν λέμε συνοδικό σύστημα δέν εννοούμε ασφαλώς εκείνο τό επίπλαστο, πού ασκείται στις μέρες μας στό επίπεδο τής Ιεραρχίας ή τής Διαρκούς Συνόδου, άλλά αυτό πού ξεκινά άπό εκεί, προχωρεί στήν Επισκοπή, κατεβαίνει στήν ενορία και στήν κοινότητα και εμπνέει τό Μοναστήρι. Αυτά όλα απαιτούν ελευθερία πνεύματος και ήθους, άνοιγμα καρδιάς και εξαφάνιση κάθε υστεροβουλίας.

Ό κόσμος όμως άλλα φρονεί και άλλα επιβάλλει, γιατί είναι ήδη μέσα στά όρια και τά τείχη μας. Κραυγαλέα παραδείγματα οί σχέσεις Εκκλησίας και Μ.Μ.Ε. Ή επικοινωνία και ό σύνδεσμος μας μέ οικονομικά ισχυρούς, ληστές του Ιδρώτα τών πτωχών, πού γίνονται ομοτράπεζοι και σύμβουλοί μας στά πράγματα και τις υποθέσεις τής Εκκλησίας.

Ή υιοθέτηση μεθόδων «νέκρωσης του αδελφού ώς ανεπιθύμητου και εχθρού» πρός ίδιον όφελος. Γιά νά επιτύχουν τους στόχους τους, επιστρατεύουν τήν δύναμη του φόβου. Ξέρουν νά τρομοκρατούν, νά αποκρύπτουν τήν αλήθεια, νά παραπληροφορούν, νά παραπλανούν, μ' ένα λόγο να πληγώνουν τήν ελευθερία.

2.Ό Μοναχισμός είναι τό μεγάλο χάρισμα και δώρο τής Εκκλησίας. Πολύ σωστά έχει λεχθεί ότι είναι ό πνεύμονας τής Εκκλησίας. Αν όμως αρρωστήσει ό πνεύμονας και οί πρός τό κακό παρεκκλίσεις διαδέχονται ή μία τήν άλλη;  Ασφαλώς και στό χώρο του μοναχισμού υπάρχουν οί ελεύθερες φωνές πού μέ διάκριση και σοφία υποδεικνύουν τά δέοντα. Είναι ευτύχημα ότι υπάρχουν σώφρονες και ταπεινοί γέροντες πού εμπνέουν και είναι παράδειγμα ζωής.

Όταν βρεθούμε όμως μπροστά σέ περιπτώσεις επικινδύνων ανθρώπων, πού ισοπεδώνουν τά πρόσωπα, σέρνουν ανθρώπους πίσω τους σάν φυτά και ενεργούν ώς «γκουρού» τών ανατολικών θρησκειών; Ασφαλώς και έδώ υπάρχουν φωνές ελευθερίας, άλλά που νά τολμήσουν νά μιλήσουν! Επίσκοπος μιας περιοχής μέ μιά ομάδα θεολόγων αποφάσισαν τήν διοργάνωση ενός συνεδρίου μέ θέμα «Εκκλησία και Μ.Μ.Ε.».

Δέν θά ασχοληθώ μέ τις λεπτομέρειες τής διοργάνωσης και τις επιλογές. Θά σταματήσω όμως στον τρόπο και τήν μεθόδευση τών αντιδράσεων. Κατέφθασαν κείμενα μέ πεντακόσιες υπογραφές πού ζητούσαν τήν ματαίωση του συνεδρίου. Υπέγραφαν οί μοναχές Φοίβη, Ισιδώρα κ.λπ. Ό επίσκοπος έγραψε πεντακόσια περίπου γράμματα σ' όλους τούς μοναχούς και μοναχές, μέ τά όποία τούς εξηγούσε τά του συνεδρίου, άλλά και τούς ρωτούσε πώς άπ' τά κελιά τους ασχολούνται μέ θέματα πού δέν άπτονται τής μοναστικής πρακτικής και ζωής, αφού τό συγκεκριμένο γεγονός αναφερόταν σέ παντελώς άσχετα μέ τούς μοναχούς πράγματα, πού συνέβαιναν μάλιστα σέ μητρόπολη πού καμιά σχέση δέν είχε μέ τά μοναστήρια τους.

Μέ τόν τρόπο πού ενεργούσαν ασφαλώς και έκαναν «εισπήδηση» σέ εκκλησιαστικό χώρο, στον όποίο καμιά αρμοδιότητα δέν είχαν. Σέ λίγο καιρό πληροφορηθήκαμε υπεύθυνα τά έξης: Γέροντας του Αγίου Όρους τηλεφώνησε σ' άλλο Γέροντα τής Χαλκιδικής και αυτός στά μοναστήρια.  Στη συνέχεια λειτούργησε όλο τό κύκλωμα τών αυτοκλήτων σωτήρων τής Εκκλησίας. Μάλιστα μιά ηγουμένη καυχιόταν ότι ασφαλώς δέν ήξερε περί του θέματος, υπάκουσε όμως στό κέλευσμα του Γέροντος. Άραγε και σ' αυτή τήν περίπτωση δέν επιστρατεύθηκε ό φόβος, ή τρομοκρατία, γιά νά πνίξουν μιά σπίθα ελευθερίας; Τί σχέση έχουν αυτές οί πράξεις μέ τό μήνυμα του Ιησού Χριστού;

3.Και έρχομαι στό τρίτο και τελευταίο παράδειγμα, πού είναι όμως και τό πιο αντιπροσωπευτικό. Ή Ιερά Σύνοδος τής Ιεραρχίας τής Εκκλησίας, ώς ανώτατη διοικητική άρχή τής Εκκλησίας, επιλαμβάνεται όλων τών θεμάτων τής εκκλησιαστικής ζωής. Φυσικό είναι νά μήν υπάρχει ταυτότητα απόψεων σ' όλα.  Ευλογία Θεού είναι νά ακούγονται και άλλες απόψεις και είναι πρόβλημα άλλά και δυστύχημα οί διαφορετικές απόψεις νά κρύβονται άπό έλλειψη θάρρους ή διά του φόβου. Κορυφαίο γεγονός τής σύγκλησης τής Ιεραρχίας είναι ή εκλογή του Επισκόπου μιας περιοχής, έξ αιτίας τής εξέχουσας άλλά και σημαντικής θέσης πού κατέχει στή δομή του εκκλησιαστικού οργανισμού".

Σήμερα δέν πρέπει νά είμαστε υπερήφανοι γιά τόν τρόπο εκλογής τών Άρχιερέων. Είναι διαβλητός και αναξιόπιστος. Είναι αναγκαίο νά γίνει κάτι τό ταχύτερο δυνατό πρός τό καλύτερο. Και έδώ δυστυχώς νικάει ό φόβος και πνίγεται ή ελευθερία. Που; Στήν κρισιμότερη δομή τής Εκκλησίας, δηλαδή στή σύναξη όλου του σώματος τής Ιεραρχίας. Οί υπερήλικες δέν θά ψηφίσουν ελεύθερα, γιατί φοβούνται όριο ηλικίας. Οί επιθυμούντες μετάθεση δέν θά ψηφίσουν ελεύθερα, γιατί φοβούνται ότι θά παραμείνουν μακριά άπό τό κέντρο, στήν επαρχία, πού ήδη κουράσθηκαν νά ποιμαίνουν.

Οί «πάτρωνες» δέν θά ψηφίσουν ελεύθερα, γιατί πρέπει νά κάνουν τις συναλλαγές τους γιά τήν εξασφάλιση ψήφων γιά τούς ημετέρους. Άλλά και ή κεντρική διοίκηση έχει και αύτη τρόπο εξασφαλισμένο, ώστε νά πνιγεί ή ελευθερία και νά επιβληθεί ό φόβος. Έτσι γίνονται κατ ιδίαν συναντήσεις, συζητήσεις, συναλλαγές. Έπειτα οί εκλέκτορες Αρχιερείς δέν ψηφίζουν μέ σταυρό, άλλά γράφοντας στό δελτίο τά στοιχεία του υποψηφίου μέ τό χέρι τους. Ετσι ό γραφικός χαρακτήρας είναι αψευδής μάρτυρας στά χέρια τής γραμματείας.

Αγαπητοί μου,

Καθώς ακούγονταν αυτές οί παρατηρήσεις και περιγραφές αλλοιώσεως του εκκλησιαστικού γεγονότος, όλοι μας είχαμε τήν αίσθηση ότι συμφωνούμε πώς αυτά δέν ταιριάζουν στήν Όρθόδοξη Εκκλησία, άλλά σέ μιά «Εκκλησία» πού έχει καταστεί ιδεολογία.

Ή πίστη μας δέν είναι ή ατομική μας πεποίθηση. Ή Εκκλησία μας δέν έχει καμία σχέση μέ τά μορφώματα του κόσμου τούτου και δέν μπορεί νά παραλληλισθεί μέ κοσμικούς οργανισμούς ή κόμματα, γιατί ό Επίσκοπος δέν είναι ηγέτης μιας ιδεολογικής οργάνωσης σέ τοπικό επίπεδο, ούτε ή Δ.Ι.Σ. θά μπορούσε νά είναι τό εκτελεστικό γραφείο μιας κεντρικής επιτροπής, δηλαδή τής Ιεραρχίας. Ή μετατροπή του εκκλησιαστικού μηνύματος σέ ιδεολογία αλλοτριώνει τόν χαρακτήρα της. Συρρικνώνει τήν διδασκαλία σέ κοινή ηθικολογία και σβήνει τήν ζωογόνο πνοή της. Ή σημερινή σύναξη είναι μιά ανάσα ελευθερίας και μιά ελπίδα δημιουργίας.

Είθε αυτή τή φορά ή ελευθερία, όπως ή αγάπη, νά διώξει εκτός του εκκλησιαστικού γεγονότος τό φόβο.

†Ο Θηβών & Λεβαδείας ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Πηγή: Zougla.gr

ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Η ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ ΟΧΙΑ!

Αυτός ο άνθρωπος Κύριος είδε ποιος είναι και τι σχέση μπορεί να έχει με την εκκλησία, κάθε λίγο και λιγάκι ρίχνει το δηλητήριό του μέσα από το blog του από την Νέα Υόρκη που κατοικοεδρεύει ποιος τον ξέρει άραγε; και με τις τελείως αθεολόγητες επισημάνσεις του προσπαθεί γιατί έτσι πιστεύει ο αφελής πως θα πλήξει πρόσωπα και πράγματα στον χώρο της Εκκλησίας.

Σχολίασε λοιπόν σήμερα ο κουφιοκεφαλάκιας, την Συνέντευξη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιλίου κ. Αθηναγόρα που παραχώρησε χθες στην εφημερίδα ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ της Επαρχίας του. Την ερμηνεύει βέβαια όπως τον βολεύει, αλλά το άνανδρο του χαρακτήρος του ξεδιπλώνεται στους αναγνώστες του διαδικτύου, όταν η εμπάθειά του φτάνει στο σημείο να αναρτήσει φωτογραφία παλιά του νυν Μητροπολίτου Ιλίου κ. Αθηναγόρα με πολιτική περιβολή πιστεύοντας έτσι ο άμοιρος πως θα πλήξει το πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου και μετά τον ίδιο τον Μητροπολίτη.

Αν ο Τελεβάντος ήταν κύριος με Κ κεφαλαίο, θα έπρεπε να επικοινωνήσει με τον ίδιο τον Μητροπολίτη και να τον ρωτήσει  πως εθεάθη με πολιτική περιβολή και θα του απαντούσε με κάθε ειλικρίνεια ο Μητροπολίτης, για να μην γράφει αυτά που γράφει και καταντά γραφικός. Ο γράφων γνωρίζει πως ευρέθη και γιατί και ξέρω τι λέω.

Αλλά επειδή σήμερα δεν έχω διάθεση να του τα γράψω σε ήχο βαρύ, του Τελεβάντου του γράφω μόνο να μάθει ότι ο Μοναχός  - Αρχιμανδρίτης όταν κάποια στιγμή χρειαστεί να αποβάλλει το σχήμα του, δεν κωλύεται της Αρχιερωσύνης και εξηγούμαι:

ΑΦΑΙΡΕΣΗ  ΜΟΝΑΧΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟ ΜΟΝΑΧΟ

Αυτός που  θέλει, να ακολουθήσει το Μοναχικό βίο, αρχικά γίνεται απλός ρασοφόρος, με μία απλή τελετή, και ύστερα από  τριετή δοκιμασία περιβάλλεται το Μοναχικό Σχήμα - τα Ράκι το Ράσο - το Σάβανο του  Μοναχού. Η ακολουθία αυτή της περιβολής του μεγάλου Μοναχικού Σχήματος γίνεται εντός του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, όπου ο Μεγαλόσχημος δίνει τις υποσχέσεις-όρκους του Μοναχικού βίου που θα ακολουθήσει. Η ίδια ακολουθία έχει τελεστεί και σε όλους τους Αρχιερείς όταν υπήρξαν Μοναχοί σε κάποια Ιερά Μονή, πριν οποιαδήποτε άλλη χειροτονία τους των τριών βαθμών, ήτοι του Διακόνου, του Πρεσβυτέρου και του Επισκόπου. Μέσα στις υποσχέσεις - όρκους που δίνει ο Μεγαλόσχημος είναι και το ότι δεν πρόκειται να αποβάλλει «εφ΄ όρου ζωής» αυτό το Μοναχικό Σχήμα είτε εντός της Μονής κινούμενος, είτε εκτός της Μονής όπου και αν κινείται.

Η αποβολή του Μοναχικού σχήματος από το Μοναχό τιμωρείται με μια εβδομάδα αφορισμού. «Μηδείς των εν κλήρω καταλεγομένων ανοίκειον εσθήτα αμφιεννύστω, μήτε εν πόλει διάγων, μήτε εν οδώ βαδίζων, αλλά στολαίς κεχρήσθω ταις ήδη τοις εν κλήρω καταλεγομένοις απονεμηθείσαις. Ει δε τις διαπράξοιτο το τοιούτον, επί εβδομάδα μιαν αφοριζέσθω» (Καν. 27ος ΣΤ' Οικ. Συνόδου).

Ο εν λόγω όμως Ιερός Κανόνας δεν ομιλεί ποσώς, για το αν ένας μοναχός ή μοναχή, αφαιρέσουν το μοναχικό τους σχήμα είτε για να εξεταστούν από Ιατρούς, είτε για να κάνουν τα μπάνια τους, είτε για οποιαδήποτε άλλη αδήριτη ανάγκη. Ο παραπάνω Ι. Κανόνας ομιλεί για τον μοναχό εκείνον που θα αποβάλλει - πετάξει ενσυνείδητα το μοναχικό του σχήμα, θα εξέλθει της Μονής του και ρέμπελος θα γυρίζει «Τήδε κακείσε». Σήμερα αυτός και πολλοί άλλοι κανόνες έχουν ατονήσει, και μοναχοί και μοναχές επισκέπτονται κατά περίπτωση τον Ιατρό τους.

 Μητροπολίτες κάνουν τις διακοπές τους με κότερα σε παραθαλάσσια Ξενοδοχεία, όπου κάνουν τα μπάνια τους δημόσια είτε ταξιδεύουν εκτός Ελλάδος με τα κουστούμια τους.  Συνεπώς για την αποβολή του Μοναχικού σχήματος που αναφέρει ο ως άνω Ιερός Κανόνας  (27ος ΣΤ' Οικ. Συνόδου), δεν αναφέρεται ποσώς στις ως άνω μνημονευόμενες περιπτώσεις και δεν είναι από τα Κανονικά εκείνα Μοναχικά παραπτώματα που φέρουν κανονική επιτίμηση αλλά είναι ενέργεια και πράξη ανάγκης.

Άρα δεν δεσμεύεται και δεν κωλύεται ένας υποψήφιος Ιερομόναχος να εκλεγεί Επίσκοπος.

Σε ότι αφορά τον πρ. Αττικής και νυν Έλους Νικόδημο που ρωτά ο Τελεβάντος αν αδικήθηκε για έναν τέτοιο κληρικό πρέπει να ξέρει πως αν δεν ήταν ο νυν Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας, θα ήτο κάποιος άλλος αλλά ποτέ ο Νικόδημος διότι έτσι αποφάσισε η πλειοψηφία της Ιεραρχίας επί Χριστοδούλου και σήμερα επί Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου το γιατί; Ας ρωτήσει ο Νικόδημος τον εαυτόν του και τον κοντυλοφόρο του.

Έχε γεια Τελεβάντο!

Άγραφα 15/9/2012

ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ:

ΤΟ... ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ  ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΙΛΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία” διαβάσαμε συνέντευξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Ιλίου κ. Αθηναγόρα στην κυρία Μένη Πιρπινιά. Σταχυολογήσαμε τα ακόλουθα αποσπάσματα που τιτολοφορήσαμε αυθαίρετα:

Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΜΟΛΙΣ ΕΞΕΛΕΓΗ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ!

_______

“Πρώτη προτεραιότητά μου υπήρξε το κτηματολόγιο. Ανέθεσα σε μια εταιρία να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων που θα αποτυπώσει για κάθε ναό τα περιουσιακά στοιχεία που έχει, προκειμένου αφενός μεν να γνωρίζουμε τι υπάρχει και αφετέρου δε τι μπορεί να αξιοποιηθεί. Δεν γνωρίζω τι θα βρούμε, αλλά χρειάζεται να δούμε τι μας ανήκει.

ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΛΙΟΥ ΜΕ

ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΟΥ!

______

Εφάρμοσα δε, την απευθείας επικοινωνία των κληρικών με εμένα, παρακάμπτοντας σε κάποιες περιπτώσεις την ιεραρχία, σύστημα το οποίο φαίνεται να αποδίδει άμεσα αποτελέσματα. Αντιλαμβάνεσθε βέβαια ότι αυτό θα λειτουργήσει πλήρως, όταν οικοδομηθούν σχέσεις αλληλοεμπιστοσύνης ανάμεσα στον Επίσκοπο και τους κληρικούς του και πέσουν τα τείχη της εκατέρωθεν καχυποψίας.

ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

_______

Στόχος μου είναι το μοντέλο επισκοποκεντρικής διακονίας, το οποίο έζησα επί 33 χρόνια υπό την καθοδήγηση του σημερινού Αρχιεπισκόπου κ. Ιερώνυμου, να το μεταφέρω, τηρουμένων των αναλογιών και εδώ.

33 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟ

_________

Του χρωστάω πολλά. Επί 33 χρόνια ήμουν δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος ξέρει πάρα πολύ καλά να διοικεί. Με τίμησε, με εμπιστεύτηκε, με περιέβαλλε με τη στοργή, τη φιλία και την αγάπη του...

ΤΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ!

________

Θα σας εκμυστηρευτώ ότι υπάρχουν μέρες που επιστρέφω στο σπίτι και θέλω μόνο να ξαπλώσω, δεν αντέχω να κάνω τίποτε άλλο. Μου αρέσει πολύ το θέατρο και ο κινηματογράφος και τα πέντε τελευταία χρόνια – τρία στην Αρχιεπισκοπή στο ιδιαίτερο γραφείο και δυο στην Μητρόπολη  είναι κάτι που το έχω στερηθεί. Εκείνο, όμως, που προσπαθώ να μην στερούμαι είναι το θέατρο και έχω καταφέρει να δω κάποιες καλές παραστάσεις, μεταξύ άλλων και στο θέατρο Πέτρας.

ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΟΤΑΝ

 ΟΔΗΓΕΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ!

_________

Θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό: Τη 17η Νοεμβρίου κατευθυνόμουν στην Μητρόπολη και στη λεωφόρο Φυλής, μεταξύ Αγίων Αναργύρων και Ιλίου, ήταν σε μια στάση αρκετά παιδιά. Το αυτοκίνητό μου δεν έχει διακριτικά, απλώς ήταν ένας παπάς μέσα. Αισθάνθηκα μια ευχάριστη έκπληξη όταν τα άκουσα να λένε: «ο Δεσπότης...».

ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑΚΤΙΚΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗ

 ΘΑΛΑΣΣΑ!

____________

Πέντε χρόνια στην Αθήνα δεν έχω πολλές ευκαιρίες για ξεκούραση και μου λείπουν εκείνες οι ήσυχες ημέρες στη Βοιωτία, που είχαμε τις λειτουργίες, το κήρυγμα, τις ασχολίες μας, αλλά μπορούσα να αποδράσω στη θάλασσα που τόσο αγαπάω.

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΣ

_______

Ένα μικρό μοναστηράκι στη Ζάλτσα, μια περιοχή της Βοιωτίας, που βλέπει στον Κορινθιακό κόλπο.

Κοινός αγαπημένος τόπος με τον Αρχιεπίσκοπο. Χρόνια ολόκληρα πηγαίναμε με τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο, τότε Μητροπολίτη Θηβών, τα καλοκαίρια αλλά και κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Αυτό μου λείπει, γιατί δεν μπορώ πλέον να το κάνω συχνά. Η θάλασσα είναι που γαληνεύει τη ψυχή μου, είτε είναι ήρεμη, είτε έχει κύμα.

ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ

_______

Είστε καλός κολυμβητής;

Επιπλέω...

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια.

Ο Σεβασμιότατος είναι ειλικρινής. Τα λέγει μόνος του! Εμείς τι να

 προσθέσουμε;

Οτι ξεγέλασε τον κανονικό Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ.

 Νικόδημο για να γίνει μοιχεπιβάτης;

Οτι προσκάλεσε καρδινάλιους στη Μητρόπολή του σε εσπερινό και ότι εξανάγκασε τους ιερείς του να  παρεβρεθούν σ’ αυτόν παρά τη συνείδησή τους;

Οτι εθεάθη με ανάρμοστη για κληρικό περιβολή στη Μύκονο;

Οδηγεί, κολυμβά, του αρέσει το χιόνι, ψαλιδίζει γένια και μαλλιά παρότι καλόγηρος, οικουμενιστής, έχει για πρότυπό του τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, συχνάζει καίτοι καλόγηρος στο θέατρο και στον κινηματογράφο και έχει καχυποψία έναντι των κληρικών της Μητροπόλεως του.

Μια μόνον ερώτηση. 

Γι’ αυτόν τον κληρικό αδικήθηκε - για μια ακόμη φορά – ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημος;

Πηγή: Zougla.gr