Επειδή ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, μέσα από δυο
αναρτήσεις στο blog του η μια 19 Νοεμβρίου και η άλλη 3 Δεκεμβρίου 2012 μέσα
απ’ αυτές ευλογεί τα γένια του που είναι και μακριά μας υπενθυμίζει την εκλογή
του ως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας το 1978 όπου μεταξύ άλλων στην τελευταία
ανάρτηση αναφέρεται για το παράδειγμα της ζωής και τα έργα του στον λαό των
Καλαβρύτων για την πολλή μεγάλη του αγάπη προς όλους, για την προσπάθειά του να
διορθώσει τους αμαρτωλούς, για την εκδαπάνηση των γνώσεών του προς το ποίμνιό
του και πολλά άλλα. Η υποκρισία του στο έπακρον.
Μπορεί να άσπρισαν τα μαλλιά του και τα γένια του αλλά η
φλόγα της κακίας στην ψυχή του παραμένει άσβεστη οδηγώντας τον στην εμπάθεια,
στην συκοφαντία και το μίσος. Ποιός θα ξεχάσει όσο αναπνέει την εμπάθειά του
και την λάσπη που εκτόξευε πρώτος αυτός μαζί με την ομάδα της Χρυσοπηγής το
1998 κατά των αδίκως κατηγορουμένων αδελφών του, τον τότε Θηβών και νυν
Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, τον νυν Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα και τους μακαριστούς
σήμερα Καισαριανής Γεώργιο και Κερνίτσης Λεόντιο; Μήπως έσκασαν οι άνθρωποι από
την πολλή του αγάπη;
Εγώ σήμερα λοιπόν εδώ στα συννεφιασμένα Άγραφα σκαλίζοντας
το αρχείο μου, έπεσε μπροστά μου μια επιστολή του μακαριστού Μητροπολίτου
Ελευθερουπόλεως κυρού Αμβροσίου όπου τα γράφει όλα για τον Μητροπολίτη
Καλαβρύτων και σας την παραθέτω αυτούσια.
Άγραφα 5/12/2012
ΖΑΧΟΣ ΠΑΝΟΥΛΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ ΛΕΝΗΝ
Αριθ. Πρωτ. 160.
Έν Έλευθερουπόλει τή 16-4-1977
Εις τήν «Έλευθεροτυπίαν» της 4-4-77 και εις σχετικήν μέ τήν
Έκκλησίαν έρευναν, ανέγνωσα έπιστολήν του Άρχιγραμματέως της Ί. Συνόδου Σεβ,
Αμβροσίου Λενή, δι' ής μέ κατηγορεί άφ' ενός μεν ώς παρανόμως εκλεγέντα εις
Τιτουλάριον Έπίσκοπον Χριστουπόλεως έν έτει 1956, άφ' έτερου δέ ώς...
φιλοχουντικόν!!! Απαντώ έν πάση δυνατή συντομία.
Α' Ώς προς τήν πρώτην κατηγορίαν: Ο τότε Σεβ. Μητροπολίτης
Σιατίστης (νυν Μυτιλήνης) κ. Ιάκωβος δι' εμπεριστατωμένης εισηγήσεως παρεκάλεσε
τήν Ι. Σύνοδον, όπως τοποθέτηση εις τήν Μητρόπολιν Μυτιλήνης Έπίσκοπον προς
ανακούφισιν έκ τών ποιμαντορικών αυτού καθηκόντων του Γεραρού Μητροπολίτου
Μυτιλήνης μακαριστού Ιακώβου, ποιμαίνοντος τότε δυο Μητροπόλεις. Ή είσήγησις
προϋκάλεσε τήν δυσφορίαν του τότε Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνος. Διά νά
τορπιλλίση τήν πρότασιν έκάλεσε τους Συνέδρους ν' αναλάβουν προσωπικώς τήν
ευθύνην.
Ή συζήτησις διεξήχθη άψόγως, απάντων τών Συνοδικών Συνέδρων
έπικροτησάντων τάς προτάσεις του Σεβασμ. εισηγητού και πλεξάντων ασυνήθη
εγκώμια διά τό ταπεινόν μου πρόσωπον. Προκληθείς δέ ό τότε κυβερνητικός παρά τή
Συνάδω εκπρόσωπος (σήμερον ακαδημαϊκός I. Κ.), όπως καταχώριση εις τόν είδικόν
κώδικα τών Συνοδικών Πρακτικών τάς έπι του θέματος απόψεις του, είπεν:«Χαίρω
διά τήν έκλογήν. Ουδείς νόμος τής Πολιτείας καταστρατηγείται». Και μετά τά ύπό
του κυβερνητικού (βασιλικού τότε) επιτρόπου λεχθέντα, ό Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων
μειδιών έψιθύρισεν:
«'Η γνώμη τών πλειόνων κρατείτω». Εκλεγείς τήν 2-3-56
παμψηφεί ουδόλως έπεθάρυνα τόν Ο.Δ.Δ.Ε.Π. οικονομικώς, διότι δέν έλάμβανον
άποδοχάς Μητροπολίτου άλλ' απλού Πρωτοσυγκέλλου, καταβαλλομένας ύπό του
Μητροπολιτικού Γραφείου."Ας είδωμεν πώς ό νυν Άρχιγραμματεύς άνερριχήθη
εις τόν έπισκοπικόν βαθμόν, γενόμενος Μητροπολίτης άνευ ποιμνίου,
1) Είχε τήν όλόψυχον ύποστήριξιν του Μακ. κ. Σεραφείμ.
2) Έθυσιάσθη ό μέχρι τής στιγμής εκείνης προϊστάμενός του
και εύδοκίμως υπηρετών Θεοφιλ. Δέρβης κ. Κοσμάς.
3) Περιεφρονήθησαν οι νόμοι τού κράτους, παρά τάς έγγράφους
εντόνους συστάσεις και διαμαρτυρίας του υπουργού θρησκευμάτων, χαράκτηρίσαντος
τάς έκλογάς ώς παρανόμους.
4) Έδημιουργήθη εκρηκτική κατάστασις, διασπασθείσης τής Ί.
Συνόδου. Τέσσαρες Σεβασμ. Σύνεδροι απεχώρησαν τής συνεδριάσεως, ύποβαλόντες τάς
έκ τών συνοδικών καθηκόντων παραιτήσεις των και στηλιτεύσαντες αγρίως τόν Μακ.
κ. Σεραφείμ διά τάς αυθαιρεσίας και τήν σκανδαλώδη άδιστακτοσύνην του.
5) Διά τής προαγωγής του Σεβασμ. κ. Αμβροσίου Λενή έβαρύνθη
ό Ο.Δ.Δ.Ε.Π., υποχρεούμενος νά καταβάλλη εις αυτόν μισθόν έν ενεργεία
Μητροπολίτου και... έξοδα παραστάσεως !
Β' Ώς προς τήν δευτέραν κατηγορίαν. Ό άγιος Άρχιγραμματεύς
γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου, ότι όταν εγώ, ήρνούμην - πάρα τας απειλάς, τάς
όποιας ό τότε Νομάρχης Καβάλας κ. Άθ. Έ. έντρομος και χλωμός μοί διεβίβασεν εκ
μέρους του κ. Κόλλια και του έν Θεσσαλονίκη κυβερνητικού κλιμακίου - νά
συμμορφωθώ προς τάς έντολάς τών δικτατόρων, εκείνος, δοξολογών και γεραίρων
τους τότε αυθέντες του Ελληνικού Λαού, συσχηματιζόμενος, ελισσόμενος και αενάως
συστρεφόμενος περί τους τότε πανισχύρους παράγοντας, ελάμβανε δια την…εθνοπρεπή
δραστηριότητά του ως γέρας τας πρώτας εν τη διοικήσει της Εκκλησίας θέσεις.
Ωσαύτως ο επικριτής μου γνωρίζει, ότι ολίγας μόλις εβδομάδας
μετά την 21ην Απριλίου είχον την πρώτην μου σύγκρουσιν με τον Δικτάκτοραν. Και
την 27ην Οκτωβρίου 1967, αρνούμενος εντόνως να συμμορφωθώ προς τάς κυβερνητικάς
αξιώσεις περί αθετήσεως των επισκοπικών μου όρκων, έτιθέμην εις κατ' οίκον
περιορισμόν, φρουρούμενος ύπό δεκάδος χωροφυλάκων και δύο ένωμοταρχών ύπό τήν
εύθύνην του τότε υπομοιράρχου Α. Χ.
Ό Σεβασμ. κ. Αμβρόσιος αναφέρεται εις μίαν έπιστολήν μου
προς τόν τότε Μέραρχον της 11ης Μεραρχίας Καβάλας Κ. Ό έν λόγω στρατιωτικός
διοικητής ήτο μέλος του Στρατοδικείου, τό όποίον έδίκασε τήν ύπόθεσιν «ΑΣΠΙΔΑ»
και ό όποίος, προαχθείς μετά τήν δίκην εις Ύποστράτηγον, έτοποθετήθη - τιμής
ένεκεν - τήν 21 ην Απριλίου ώς Διοικητής Μεραρχίας Καβάλας. Διά νά φανή δέ
αρεστός πρός τόν τότε παντοδύναμον άντίδικόν μου άντιπρόεδρον τής κυβερνήσεως
και ύπουργόν Εθνικής Αμύνης Γρ. Σπ., άπηγόρευσε πάσαν έπαφήν τών στρατιωτικών,
πολιτικών και τοπικών άρχων μετ' εμού, ενεργήσας όλοκληρωτικόν άποκλεισμόν.
Αντέδρασα όση μοι δύναμις και έκαυτηρίασα τήν άσεβη πρός τό
πρόσωπόν μου συμπεριφοράν γράψας: «Στρατηγέ,... διά τήν τοιαύτην στάσιν σας,
σας διαβεβαιώ ειλικρινώς ότι και προσωπικώς και ώς Εκκλησία αδιαφορώ πλήρως!».
Πόθεν, λοιπόν, συμπεραίνει ό άγιος Άρχιγραμματεύς ότι προσεπάθησα «νά
μεταστρέψω τά αισθήματα μου και νά κερδίσω τήν εύνοιάν του»; Νά υποθέσω,
λοιπόν, ότι ό «οιήματι επαρθείς και τυφλωθείς» Σεβασμ. κ. Αμβρόσιος Λενής δέν
ήδυνήθη ν' άντιληφθή, ότι ή επιστολή μου εκείνη άπετέλει μίαν θαρραλέαν
διαμαρτυρίαν πρός τόν παντοδύναμον τότε Στρατηγόν, ώς και μίαν σαφεστάτην
ένδειξιν τής πρωίμου άπογοητεύσεώς μου έκ τής Εθνικής Επαναστάσεως;
Εις τό σημείον αυτό πρέπει νά προσθέσω, ότι, έξ αιτίας μιας
άλλης σκληράς επιστολής μου, ό μεν Στρατιωτικός Διοικητής κατέθεσε κατ' εμού
μήνυσιν έπι εξυβρίσει, ό δέ τότε Αρχηγός Γ.Ε.Σ. Αγγελής έτέραν μήνυσιν «έπί
εξυβρίσει του Στρατεύματος».Έσύρθην εις τό έδώλιον τού κατηγορουμένου του
Εφετείου Κομοτηνής. Και όταν έκ τής όλης δραματικής διαδικασίας ύπεχρεώθη ό
Στρατηγός, όπως άποδεχθή πρότασιν του Προέδρου του Δικαστηρίου περί
«συμφιλιώσεως» πρός τερματισμόν τής δίκης, ό κατηγορούμενος Επίσκοπος
συνεφώνησεν ύπό ένα όρον ότι ό μηνυτής του θά έζήτει τό έλεος του Θεού και τήν
συγγνώμην του ταλαιπωρηθέντος Επισκόπου.
"Όπερ και έγένετο, έν μέσω πολυαρίθμου ακροατηρίου.
Επικαλούμαι έν προκειμένω την μαρτυρίαν του γενναίου άγωνιστού κ. Ν. Ψαρουδάκη,
ό όποίος παρέστη κατά τήν δίκην εκείνην ώς μοναδικός συνήγορός μου, μηδενός
ετέρου δεχθέντος, τών πάντων συνεχομένων ύπό φόβου και τρόμου. Μοί είπε τότε ό
κ. Ψαρουδάκης: «Σεβασμιώτατε, σήμερον είναι μία ημέρα θριάμβου διά τήν
Έκκλησίαν!». Τόν ευχαριστώ και τον ευγνωμονώ.
Γνωρίζει ό άγιος Άρχιγραμματεύς άριστα, ώς έκ τής ιδιότητός
του, τάς κατά του προσώπου μου γενομένας άπειλάς καθ' όλην τήν έπταετίαν
(«έτοιμάζομεν ήλεκτροπρίονον διά τόν σβέρκον του Έλευθερουπόλεως». «ό
Έλευθερουπόλεως θα πέση διότι τούτο αποτελεί έπιταγήν τής Επαναστάσεως». ή
κατασκευή τής 7ης Ίωαννιδείου Συντακτικής Πράξεως, «κομμένης και ραμμένης εις
τά μέτρα μου», προκειμένου νά έπιτευχθή ή έξόντωσίς μου. τό μένος πολλών έκ τών
άγιων Άρχιερέων δι' όσα περί του προσώπου μου έλεγον τότε ή Ντώυτσε Βέλλε και
τό BBC κλπ. κλπ. και γνωρίζει εκ των επισήμων πρακτικών της Συνόδου όσα, με την
βοήθειαν του Θεού, είχον την δύναμιν να είπω κατά τας δυσκόλους εκείνους
καιρούς από του επισημοτέρου βήματος, των αγίων Συνέδρων συνεχόντων την
αναπνοήν των εκ του δέους.
Τον παραπέμπω εις την συνεδρίαν της 15-2-74, ότε εζήτησα να
άξιώση η Σύνοδος την κατάργησιν του φρικτού εκείνου στρατοπέδου της Γυάρου:
«…Επειδή η Εκκλησιαστική ηγεσία κινδυνεύει νά χαρακτηρισθή υπό του ελληνικού
λαού ώς έγκληματικώς αδιαφορούσα και ουδόλως συγκινουμένη έκ του δράματος των
υπό μυρίων δεινών χειμαζομένων τέκνων της, επειδή άπό στιγμής εις στιγμήν
αναμένεται νά έκραγή επί των κεφαλών μας ό κεραυνός τής οργής του Θεού,..,
επειδή έκ λόγων ταπεινού συμφέροντος, άπολακτίσαντες τάς υποχρεώσεις και
καθήκοντά μας, συμπορευόμεθα μετά των εκάστοτε ισχυρών του κόσμου τούτου, ό
λαός άπεμακρύνθη άφ' ημών, μας άηδίασεν, έβδελυχθη τους ποιμένας του, έμίσησε
τήν «Έκκλησίαν», άπεστράφη τήν θρησκείαν και έν τή απελπισία του και τή καθ'
ημών δεδικαιολογημένη αγανακτήσει του, έκλονίσθη ή πίστις του εις τόν Θεόν, τό
Πανάγιον Όνομα του οποίου βλασφημείται έξ αιτίας ημών».
πολιτισμόν»
..."Όταν ήμείς έκινδυνεύομεν τά μέγιστα, ό κ. Α. Λ., ό
νέος αυτός... Ρωμανός ό Μελωδός τής Εκκλησίας μας, ό προσφυώς πολιτογραφηθείς
ώς ό «υμνητής τών βασανιστών», μετήρχετο «έν αναπαύσει και πλατυσμώ» τόν
ταγματάρχην εις τάς Σχολάς Χωροφυλακής, πωλών «έλληνοχριστιανικόν...
Τελευτών, παρακαλώ τόν ταλαιπωρημένον λαόν του Θεού νά μέ
συγχώρηση, επειδή ήναγκάσθην, έν άμύνη ευρισκόμενος, νά ομιλήσω περί του
προσώπου μου, ώς ώμίλησα.«Γέγονα άφρων καυχώμενος»."Ας όψωνται οι προκαλούντες,
οι «δυσμενείς εχθρών πέρα».
Μετ' ευχών καί τιμής
† Ό Έλευθερουπόλεως Αμβρόσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου